ayaqlarım kesilende
atamı, qollarım kesilende anamı
sesledim. Amma
onların mene yazığı gelmedi. Tekce
anamın qarnından çıxardılanda onun
derinden ah çekdiyini eşitdim. Yavaş-yavaş huşum
özümden
gedirdi. Bir de meni doğrayan celladın
son
sözlerini eşitdim “inşallah, gelen defe
oğul payı verer Allah”...
Körpeler onu dinleyib kederlendiler.
Saçları qıvrım, yanaqları toppuş,
bapbalaca, şipşirin körpe
qızlardan biri ayağa durub dedi:
-Bacılar, qardaşlar, men artıq getmeliyem, salamat
qalın.
-Getme, seni de öldürecekler. İnsanlar
pisdir,
analar, atalar amansızdır. -Hamısı yox.
Menim 3 bacım var. Amma bir gün anam ile atamın duasını eşitdim: “Oğlan,
ya da qız-
ferq etmez. Xeyirli övlad nesib et, Ya
Rebbim!”.
-Meni sesleyirler, artıq getmeliyem.
Körpelerden biri de ayağa durdu. -Gel, bir yerde enek yere. Meni de
sesleyirler. -Seni de çağırır atanla anan?
-He, men bu ayaqları kesilen qızcığazın
qardaşıyam. Amma bir neçe ilden sonra
yene
yanınıza qayıdacam. Bu dünyada her şeyin bir
bedeli var axı

<< 1 [2]