uzun iller hesretini çekdiyi eziz dostunu indice bu balaca stansiyada tapıb.
Sabit razılıqla başını yelledi, bu görüşden özünün de memnun olduğunu bildirmekçün gülümsedi ve elini beledçinin iri ovcundan yarıxoş, yarızor çıxarıb içeri keçdi. Deyesen, vaqonda seyreklik idi; ses-küy zad eşidilmirdi. Sabitin kupesinde arıq bir kişi vardı. Eynindeki tor maykanın yaxası sallanıb sinesinden aşağı düşmüşdü, ele bil balaca uşağa canlı-cesedli adamın maykasını geyindirmişdiler.
Sabit bir ayağı çölde, bir ayağı kupede:
- Axşamınız xeyr, - dedi ve kişinin hülqumlu, nazik boğazına baxa-baxa fikirleşdi: «Göresen xoruldamır ki bu?»
Kişi tor maykasını az qala dirseyinecen sürüşmüş bir çiynini yuxarı dartıb:
- Aqibetiniz xeyir, - dedi.
İçeride tendir havası vardı, ters kimi kupenin penceresi de bağlı idi. Sabit yaxınlaşıb elini qoşa laylı pencerenin desteyine atanda kişi sakitce dedi:
- Zehmet çekmeyin, feleyin bağladığı qapı kimi bir şeydi bu; iki saatdı elleşirem, aça bilmirem. Bizim poyezdleri hemişe bele görmüşem: pencereleri yayda mıxlı olar, qışda sınıq-salxaq. – Kişi başını buladı ve maykasının çiyni yene dirseyinecen sürüşdü. – Lüt soyunmaqdan başqa çare yoxdu, - dedi.
Sabit kupeden çıxdı. Siqaret yandırdı, ancaq birinci qullabdan sonra hiss eledi ki, üreyi siqaret istemir; qatarı gözleyende bu zeqqutun tüstüden çox udmuşdu.
Qatar taqqaturuqla, yüyeni buraxılmış at kimi yorğa-yorğa gedirdi. Sabit de kip bağlanmış qoşa laylı pencereden qaranlıq çöle baxırdı: pencereden düşen ağ işıq zolağı qatarın böyrünce yeri yalaya-yalaya qaçırdı. İşıq zolağından o yana heç ne görünmürdü, deyesen, düzü-biyabanlıq idi buralar. Sabit düzenlik zenn elediyi o qaranlığa çox baxa bilmedi - beledçi yanladı onu. Beledçinin bir elinde qalın stekan vardı, bir elinde butulka.
- Mineralnı sudu, - dedi, - üreyiniz yananda içersiniz.
Beledçi butulka-stekanı kupeye qoyub, maykalı kişiye dedi:
- Bilirsen, yoldaşın kimdi?.. Sabit Mirze!.. Artist!
Maykalı kişi oturduğu yerdece

<< 1 [2] 3 4 ... 16 >>