tekerlerin yekneseq taqqıltısı eşidildi. Dadaşov handan-hana başını dönderib, sınayıcı nezerlerle Qasım kişiye baxdı.
- Belke şampanski almağa sen gedesen? – dedi.
Bayaqdan Qasım kişinin sinesinde yığılıb düyün bağlamış acıq partlayıb çıxdı ortalığa. Kişi boğazının damarları şişe-şişe:
- Bura bax, - dedi, - özüm özüne borcluyam, yoxsa dedem dedene borcludu?! Seninçün hambalam, neyem men?! Böyük adamsan deye ayaqlarının altında torpaq olmalıyıq biz?! Birini ora buyurursan, birini bura buyurursan, birine ağzından çıxanı deyirsen! Ne ağsaqqal saya salırsan, ne qarasaqqal! Durr, çıx burdan! Tez!
Ele bil bayaqdan Sabit Mirzenin üreyine bir tikan sancılmışdı ve Qasım kişi indice o tikanı ehmalca çıxartdı ordan. Qasım kişinin gözleri böyümüşdü, amma Dadaşovun bir tükü de terpenmirdi.
Dadaşov, heç ne olmayıbmış kimi, gülümseye-gülümseye, sakit-sakit dedi:
- Özünden çıxma, eşi, peşman olarsan.
Qasım kişi sesini bir az da qaldırdı:
- Neyneyeceksen mene?!
Dadaşov menalı bir ahengle:
- İstesem, pislik eleyerem, - dedi. – Şoferin de işinde engel tapmaq olar. Barmağımın birce işaresi kifayetdi ki, seni çeksinler ortalığa.
Qasım kişi sesini bir az saldı aşağı:
- Neynemişem axı men?
Dadaşov bayaqkı temkinle?
- Lazım gelse, sübut eleyerem, - dedi. Dilleşme mennen…
Qasım kişi birden-bire sustaldı. Sanki özünü yox, Dadaşovu sakitleşdirmek üçün sesinin seddini alıb dedi:
- Böyük adam olanda ne olar ey? Biz de özümüze göre bir kişiyik de.
– Asta-asta qalxdı. Bu söz-söhbetden peşman olubmuş kimi başını buladı. – Gedirem şampanski getirmeye, dedi, - amma ele bilmeyin ki, qorxumdan gedirem.
Qasım kişi çıxandan sonra Sabit Mirzenin eline fürset düşdü.
Kinli-kinli Dadaşova baxdı.
- Belke meni de bir işe buyurasan… - İstedi «ay zırrama» desin, amma sözü dilinin ucunda saxladı, çünki Dadaşovun iri gözlerinde birce defe görldüyü ilıq, mülayim, tanış tebessümü yene gördü.
Dadaşovun üzünden nur yağırdı, ele bil birce anın içinde deyişib tamam başqa adam

<< 1 ... 12 13 [14] 15 16 >>