boynunu uzadıb kupenin qapısından dehlize teref baxdı ve sözlerini pencerenin qabağında dayanmış Sabit Mirzeye çatdırmaq üçün sesini qaldırdı:
- Deyirem, axı, men bunu kime oxşadıram! Bayaqdan oturub fikirleşirem ki, eşi bu adamı harda görmüşem?! - Kişi qalxdı, kupenin üst taxtına tulladığı köyneyini telem-telesik eynine keçirtdi. – Bunu televizorda çox görmüşem, - dedi.
Beledçi de sözlerini Sabit Mirzeye çatdırmaq üçün sesini qaldırdı:
- Men ölüm, bir nömreli artesimizdi! Allah canını sağ elesin! - Sonra kupeden çıxıb, Sabit Mirzenin böyründe dayandı. – Ne lazım olsa, men hazır – dedi.
- Çox sağ olun, heç ne lazım deyil. Tekce... bu pencereni açmaq mümkün olsaydı… içeride nefes almaq olmur…
Beledçi bir elini sinesine qoyub:
- Acizem, - dedi. Menlik iş döyül bu. Onu ele bağlamayıblar ki, bir de açılsın. Beş-altı yerden mıxlayıblar.
Beledçi getdi. Sabit Mirze tezeden üzünü pencereye çevirmek istedi, ancaq çevire bilmedi: ucaboylu bir kişi qonşu kupenin qapısı ağzında dayanıb adamı deşib keçen bir nezerle ona baxırdı. Ele baxırdı, ele bil Sabit Mirzenin iç-içalatanı görmek isteyirdi. Sabit bu baxışdan özünü itirdi, az qaldı kişiye salam versin. Fikirleşdi ki, ucaboylu bu adam belece zendle baxacaq ve birden gülümseyecek. Amma ucaboylu adam, gülümsedi, gözlerini Sabit Mirzenin gözlerine zilleyib iki barmağının arasında tutduğu siqareti dodaqlarına apardı.
- Yandırmaq olar? – dedi ve razılıq gözlemeden yaxınlaşıb siqaretini Sabit Mirzenin siqaretinin oduna yandırdı, tezeden gözlerini Sabit Mirzenin gözlerine zilledi. - Prokuror rolunu oynamağın xoşuma gelmir, - dedi. – Pis oynayırsan…
Tanımadığı adamdan bele qefil tenbeh gözlemediyi üçün Sabit Mirze ne cavab versin. İki il idi ki, o, eseri repertuardan çıxartmışdılar. Sabit Mirze yanıb qurtarmaqda olan siqaretini pencerenin altına vurulmuş demir külqabıya basıb ezdi.
- Day prokuror rolu oynamıram, - dedi.
Ucaboylu adam dodaqlarını deyirmiledib tüstünü tavana üfürdü.
- Lap yaxşı eleyirsen, -

<< 1 2 [3] 4 5 ... 16 >>