açılmadı.. Beş deqiqe vaxt verirem sene…
Beledçi, Sabit Mirzeye baxıb, üzrxahlıq eleyirmiş kimi dedi:
- Beş deqiqeye aça bilmerem, vallah.
Dadaşov:
- Olsun on deqiqe! – dedi ve öz kupesine girdi.
Sabit Mirzenin daha şübhe yeri qalmadı: «Bu, kimdirse, her yerde sözü keçen adamdı». Donuxub qalmış beledçiden soruşdu:
- Bu yoldaş kimdi?
Beledçi çiynini çekib yavaşca cavab verdi:
- Neçi olduğunu bilmirem, amma… balaca adama oxşamır.
Beledçi nece telesik gelmişdise, elece de getdi.
Dadaşov kupeden çıxıb, Sabit Mirzeye «Kent» qutusu uzatdı.
- Bayaq gördüm «Avrora» çekirsen. Sene yaraşan siqaret deyil. Bunnan çek.
Dadaşovun elindeki «Kent» qutusuna baxa-baxa Sabit Mirze başını buladı.
- «Avrora»ya öyreşmişem, - dedi.- Sağ olun.
- Men çeken deyilem, herden, kefim duranda fısqırdıram. Cana da ziyandı, cibe de… - Üzünü öz kupesine teref tutub çağırdı: - Fetulla!
Kupenin qapısında qırmızısifet, gödek bir kişi göründü. Dadaşov «Kent» qutusunu ona uzatdı.
- Bunu qoy yerine.
Kişi siqaret qutusunu alıb; kupeye girdi. Sabit Mirze utandığından gözlerini döşemeye zilldedi. Kimden utandığını özü de bilmirdi: qırmızısifet kişidenmi. Dadaşovdanmı, özündenmi? «Bu Dadaşov, deyesen, çox edebsiz adamdı».
Sabit Mirze başını qaldırıb Dadaşovun üzüne mezemmetle baxdı. Dadaşov gülümseyirdi.
Beledçi çekic, kelbetin getirib. Sabit Mirzenin kupesinde taqqaturuq salmışdı ve Sabit Mirzeye ele gelirdi ki, Dadaşov o taqqaturuqdan zövq aldığı üçün özünün gücüne, hökmüne bir daha inandığı üçün gülümseyir. Ancaq Sabit Mirze onun iri gözlerinde adamın üreyini heraretle, sevincle doluduran bir işıq gördü, ağımtıl üzünde nurlu, mülayim bir tebessüm gördü ve indice Dadaşov barede pis fikre düşmeyine peşman oldu.
Dadaşov tebessümü qeder ilıq, mülayim olan sesle dedi:
- Saçın tez tökülüb. Heyf… Yaşda mennen kiçik olarsan.
Dadaşovun sesinde ele canıyananlıq, ele merhemetlilik vardı ki, Sabit Mirze onu cavabsız qoya bilmedi.
- Qırx yaşın içindeyem, - dedi.
-

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 16 >>