eleyirdi. Bu acizliyine göre Sabit Mirze özü-özünden utandı ve menasız sorğu-suala son qoymaq üçün söhbeti deyişdi.
- Bakıya saat neçede çatacağıq? – dedi.
Onun sualına cavab veren olmadı.
Qasım kişi fikre getmişdi, Dadaşov ise buruq-buruq qaşlarını çatıb dehlizden gelen sese qulaq asırdı.
- Nar! Nar! Gülöyşe nar! Meles nar!
Cavan bir oğlan hesir zenbili qabağında ikielli tutub kupedekilere baxdı.
- Nar isteyirsiniz?
Dadaşov barmağının işaresiyle oğlanı içeri çağırdı. Zenbilden beş iri nar seçdi.
- Üstümde pul yoxdu, - dedi, penceyin cibindedi. Bu narları ver qonşu kupedeki kişiye, denen, Dadaşov seçib… denen, pulunu versin.
Dadaşov sözlerinin tesirini yoxlayırmış kimi Sabit Mirzeye baxdı, ancaq Sabit Mirze onun tekebbür yağan baxışlarından acıqlanmadı. Beyenmediyi tamaşaya maraq ucbatından axıracan baxan tamaşaçı kimi sebrini basdı ve zenn eledi ki, bu darısqal kupe balaca bir sehnedir, Dadaşov da bu sehnede bedaheten oynanılan pyesin baş qehremanıdır. Bele zenn elemesen, Dadaşovun hoqqalarına dözmek müşkül meseledir. Sabit Mirzenin yadına merhum müellimi Memmed Qaya düşdü. Memmed Qaya vaxtile ortabab aktyor olmuşdu, ortabab olduğuna inanandan sonra sehnenin daşını atıb, lövberini salmışdı instituta. Sevdiyi kelamları vardı ki, döne-döne demekden yorulmurdu. «Aktyor üçün en yaxşı mekteb – heyatdır. Gördüyünüz, rastlaşdığınız adamların yanından laqeyd ötmeyin, o adamların danışığına, davranışına fikir verin. Heresinden bir jeyst, ştrix götürün! Tip axtarın! Tip doludu, tip her yanda var, onları görmek hünerdi». Dadaşovun özünden razı, tox sifetine baxa-baxa Sabit Mirze üreyinde dedi: «Qebrin nurla dolsun, Memmed Qaya».
Qırmızısifet kişi qapının ağzında göründü. Elinde bürmelediyi yaylıqla boynunun terini sile-sile dedi:
- Narların hamısını götürdüm, yoldaş Dadaşov… zenbilli zadlı…
Dadaşov elllerini yana açıb, süni teeccüble:
- Bir zenbil nar neyime lazımdı? – dedi. – Men beşini seçmişdim…
Qırmızısifet kişi yaylığı alnında gezdirdi.
-

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 16 >>