Livelin Voqan Linin hekayesini teqdim edir.


Ayrılıq ve Vehdet

Men Ona qovuşmaq, O ise ayrılıq isteyir;
Onun isteyinin yerine yetmesi üçün men terk edib gedirem…
- El Qezali

Üreyin Oyadılması

Ruhani yol ürek Onun ebedi varlığına doğru oyadılanda, teslim edilende başlayır. Meşuq Öz aşiqinin qelbini görür ve bütün bu ruhani proses boyu aşiq ilahi vehdetin sirrini bilib ruhen anlayır ki, aşiq ile Meşuq birdir.

Meşuqun nezeri özü ile ebedi valığının şüurunu daşıyır. Sufiler bu nezeri ve ya baxışı tövbe anı, yaxud da üreyin öz mahiyyetine qayıtması, dönmesi adlandırırlar. Onun varlığının daxili melumatlandırmaları qelbi maddi dünyadan dönderib Allaha doğru yöneldir. O bizi Camalının ani işartısı ile anbaan Özüne çağırır. Bu işartı aşiqi en güclü zeher kimi dünyaya qarşı etinasızlaşdırmağa, öldürmeye ve nehayet, Allaha doğru seyahete götürmeye başlayır. “Eger o menim Aşiqimin Camalını gizleyirse, onda men etrafımı sarmış bu dünyaya nece baxa bilerem, nece onu göre bilerem?” (Tweedie 1987, p. 87)

Daxili melumatlanma aşiqini hicran ezabına hazırlayır. Ürek heqiqi mahiyyetinde Allahla ayrılmaz suretde bağlı olduğunu bilerken onda yaxşı derk edir ki, şexsi kompleksler, buxovlar ve bilgiler onu Allahdan ayıran keçici vasitelerdir. Eslinde, biz vehdet nuru verilmişlerik. Ona göre de bu ilahi şerabı qurtum-qurtum dadmağa ve ayrılığı süurlu şekilde hiss etmeye mecbur edilirik. Eger vehdet bilgisi olmasa idi, onda biz ayrı düşdüyümüzü nece qavrayardıq? Özümüzü Ondan tecrid etmeyimizin ezabını Onun Varlığının nurunu tecrübeden keçirmeden nece bile bilerdik?

Hicran ve ya ayrılıq ağrısı, ezabı Allahın baxışından, nezerinden doğulur. Yolun başından ayrılığın ve vehdetin bir-birine daban-dabana zidd halları ve ya veziyyetleri ruhani yolçunun üreyine ve canına hekk olunur; getdikce birliyin (yeni vehdetin – ter.) derki bize esl Vetenimizi yada salan ayrılıq ezabına çevrilir. Üreyin Meşuqunu zikr etmesi, xatırlaması, yada salması hicran odu ile oyaq

[1] 2 3 ... 15 >>