problemi hell etdikden sonra getmek ve ya qalıb başqalarına kömek etmeyimiz üçün azad olunuruq. Problemi hell etmeyimizde bize kömek olmaq üçün çoxlu yozumlar, elametler var. Ancaq biz onları anın içerisinde yaşayanda göre bilirik. Eger biz keçmişde ve ya gececekde yaşasaq bu yozumlar ve ya açmalar elçatmaz olar. O (yeni hansısa ruhani yolçunu nezerde tutur – ter.), özüneqayıtma yuxu tecrübesinden derin qorxu hissi ile oyandı…

Eger biz keçmişde ve ya gelecekde, yaxud da xatirelerimiz ve ya ümidlerimizde yaşayırıqsa, onda vaxtın illüziyyası ve kölgelerin reqsine ilişib qalırıq. Yalnız içerisinde olduğumuz ve ya hal-hazırkı anda mümükünleşir ki, biz zaman xaricinde olan ebedi Özü elde ede bilek. Aşiqlerin çox yaxşı bidiyi bir heqiqetin yozumu beledir: her anın intensivliyinde heç bir vaxt tezahürü yoxdur: yeni sevgi zaman dünyasına mensub deyil, o Özün ölçülerine mexsusdur. Öz üçün ebediyyet ötesindeki vehdet halı Meşuq ve aşiq arasında bağdır ve o ebedi olaraq hal-hazırdadır. Bu, yaradılışın nüvesinde ve her anın merkezinde olan sevginin mehveridir. İlahi sevgini tecrübeden keçirerken aşiq bu nüveye perçimlenmiş ani anda mümükün olur. Aşiqin qelben hiss etdiyi ne varsa, Onun Özü üçün Onun sevgisinin eksidir.

Sevgi yolu bizi zaman çerçivesinden kenara çıxarır. Rumi bunu bele qeyd edirdi: “Zaman çerçivesinden çıxıb sevgi dairesine daxil ol” (Liebert 1981, p. 16).

Ebedi an yalnız sevgide yaşanılır. Üreyin arzusuna “beli” deyende “sevgi dairesine” daxil olmaq mümkünleşir. Sonra sedaqet ve ruhani tecrübemizle sevginin enerjisi feallaşdırılır. Neticede ise biz ağılın ve zamanın illüziya hüdudlarını aşırıq. Meditasiya anlarında qelbin ebedi sonsuz kainatını tecrübeden keçire bilirik. Ağlın ötesinden qayıdandan sonra biz neçe deqiqe ve ya saat erzinde meditasiya etdiyimizi bilirik.

Meditasiyada ağlı durdurmağımızın meqsedi zaman çerçivesinden çıxmaq bacarığını özümüze aşılamaqdır. Eslinde biz vaxtın olmadığı mekanda huşa gelmeyi ve ya şüurlu olmağı

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 15 >>