Con Raysbroik bunu bele izah edir: “Ruhani yolçu Tanrıda yaşayır. Bu halda o, yaradılmışlara qahmar çıxır, sevginin ruhunda ise bütün her şeye… Bu daxili heyatın en ali sammitidir, zirvesidir” (Underbill 1974, p. 437). Daxilde biz Meşuqumuzun quluyuq, zahirde ise Onun yaratdıqlarının.

İlahi Sirrin Mebedi

Qelb Allah ile vehdet halını terk etdikden sonra Vetene sefer başlanır. Maddi dünyada doğulmağımıza ve bu dünyaya mensub olmağımıza baxmayaraq, sefer boyu öz heqiqi varlığımızı aramağı öyrenirik, Sevgilimize yeniden qovuşmağımızın yolunu tapırıq. Biz O Kesi sevirik ki, O hem onu gizleden, hem de Onu aşkar eden Öz mexluqatı ile perdelenmişdir. Xarici dünyada axtardıqlarımız şeylerin hamısı layihelendirme dramı ile erseye gelen bizim şexsi aspektlerimizde gizlenmişdir. Bunun eksine olaraq, sufi Onun yaradılışından güzgü kimi istifade etmeyi öyrenir. Sufinin meqsedi hem öz canını, hem de Meşuqun gözellik ve ucalığını Onun özüne eks etdirmekdir. Biz yaradılışı redd etmeden ondan (yeni Allahın bütün yaradılışından – ter.) Vetene – özümüze yeniden qayıtmaq üçün istifade edirik, nece ki O demişdir: “Biz öz qüdret nişanelerimizi onlara hem xarici alemde (üfüqlerde, kainatda, göylerin ve yerin etrafında), hem de onların öz daxilinde mütleq göstereceyik” (Koran 41: 53 in Schimmel 1975, p. 188).

Quranın “O Ademe adları öyretdi” ayesi, Allah Ademe maddi ve menevi varlıqda eks olunan ilahi adların bilgisini verdi anlamına gelir. Bu ilahi adlar insana varlığın mahiyyetini, özünün ve dünyanın ilahi aspektlerini tanımağa imkan verir. Dünyaya İlahi sadiqlik nezerleri ile baxanda ve ya bize yalnız O bes eder bilgisi ile yanaşanda biz Onun elametlerini hiss ede bilerik. Qelb İlahi Ruha doğru oyadıldıqdan sonra o, formaların hem gizli, hem de aşkar reqslerinde heqiqi Sevgilini axtarır. Burada Hucvinden sitat getirmek yerine düşer:

“Bilin ki, men Yer küresini İlahi sirlerin mebedi bildim. Şeyleri yaratmağı Allah yalnız Özüne hevale etdi. Bu sebebden de onların

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 15 >>