mümkün olmayacaq.

- Meni başa düş, - deyirdi, sesi ciddi ve kederli idi, - bax, - siz kişiler herden teklikden, tenhalıqdan şikayetlenirsiz. Menim lap gülmeyim tutur, çünki siz esil tekliyin ne demek olduğunu heç vaxt başa düşe bilmezsiniz.

Ele teklik ki, onu yalnız qadın başa düşe bilir. Gece ayılırsan, divarlar üstüne gelir... ne ise, qemli şeylerden danışmayaq. Sen ne desen, onu edecem. İsteyirsen yox deyim.

Men ona ne deye bilerdim? O susdu, sonra men teyyare uğultusu eşitdim ve başa düşdüm ki, bu özü ele cavabdır. Heç bir vaxt bizim heç birimiz - ne men - Rüstem, ne de men - Seymur onun helak olmuş erinin yerini tuta bilmeyeceyik.

O axşam işden sonra ilk defe meni evine devet etdi. Men dehlizi ve mertebeni bilirdim, amma menzil qapısını tanımırdım. Qaranlıqda başqa qapını döydüm. Açan olmadı.

Kibrit çekdim ve qapının üstünde not vereqinde yazılmış «Açar qonşudadır» sözlerini oxudum. Not kağızını gören kimi qammalar yadıma düşdü ve bildim ki, qapını çaşdırmışam. Çönüb qarşıdakı qapını döydüm.

«Nerinqa» radiosu, yumşaq kürsü, torşer - her şey eynile men tesevvür elediyim kimiydi.

- Bu saat, Seymur, sene entiqe musiqi tutacam, - dedi. - Sen qulaq as, men de çay qoyum.

Sonra men onu öpürdüm, qucaqlayır, oxşayırdım. Hiss edirdim ki, ona qadınlığı xoş ve çetin bir ağrıyla qayıdır.

Divar dalında lap yaxınlıqda qamma çalmağa başladılar, birden o menim ellerimin arasından çıxdı ve neyese qulaq asmağa başladı.

Men de dinleyirdim. Bilirdim ki, bir neçe saniyeden sonra men de bu uğultunu - teyyare uğultusunu eşideceyem. Amma heç bir töyyare - filan yox idi. Birden başa düşdüm ki, Medine neye qulaq verir. Medine telefonu dinleyirdi. Bu vaxtlar o zeng ederdi.

- O, - yeni men.

Bilirdim ki, o daha zeng elemeyecek, daha heç bir vaxt zeng elemeyecek, amma bir an men de şübhelendim, men de gözledim ve men de möcüze arzuladım - istedim, telefon seslensin.

Telefon susmuşdu.

<< 1 ... 18 19 [20]