Genc qız her gün xestexana palatasında bir az da
solmaqdaydı.
Yene otağında tekdi, gözüyaşlı, boynubükük ölümünü
gözleyirdi. Gözlerini bağladı, ağlamaqdan yorulmuşdu.
Sevdiyi geldi ağlına, kasıb, amma onu seven sevgilisi.
Her gün eyni şeyleri fikirleşir, olanları bir film kimi
gözünün önünden keçirirdi. «Pulum yoxdur, amma sene
vereceyim sevgidolu üreyim var», — oğlan demişdi.
Genc qıza da bundan artıq heç ne lazım deyildi. Amma
olmadı, dünyalar qeder olan sevgilerinin arasına
maddiyyat girib onları ayırdı. İndi pulun kömek ede
bilmeyeceyi bir zamana gelmişdi. Heyatının son
günlerinde sevdiyi yanında olsa, bes idi.
Ayrılıqlarından 5 il keçmişdi. Ancaq genc qız bu iller
erzinde üreyini heç kimle paylaşmamışdı. Sevgilisini
düşündü: kim bilir, belke de kiminlese evlenib, uşaq
sahibi olub. Kaş ki yanımda olaydı. Son defe elimi tutsa,
gözlerimi öpse, rahatca öle bilerdim. Sevgilisini son defe
görmeden ölmek istemirdi. Kim bilir, belke de sevdiyi
onu unutmuşdu. Bu düşünceler içinde derin yuxuya
daldı…
Atası girdi otağa, qızına ürek neqli üçün bir könüllü
tapdıqlarını xeber verecekdi. Ancaq genc qız çoxdan
yuxuya getmişdi. O gece biri dünyadan getdi, genc qız
emeliyyata alındı. Bir hefte sonra gözlerini tekrar açdı
dünyaya. Amma dünya ferqli geldi ona. Sanki nese eskik
idi.
Aradan aylar keçdi, qız yaxşılaşdı. Lakin içindeki
narahatlığı hele de ata bilmirdi. Sevdiyi ağlına gelince,
üreyi evvelkinden daha çox sızıldayırdı. Hekimi
"Emeliyyat asan deyil, bir aya düzeler", — demişdi.
Aylar keçse de, veziyyet deyişmirdi.
çiçeklerinin yanına getdi. Her gün onlarla derdleşir,
zaman-zaman ağlayırdı. En çox da qızılgülü sevirdi.
çünki onun yeri başqa idi. O da genc qızla beraber
gülür, beraber ağlayırdı. Onu sevgilisi kimi görürdü.
Gülünü, sevgilisini yeniden görende hediyye edeceyine
söz vermişdi. Qapının zengi çalındı. Genc qız qapını açdı,
amma heç kim yox idi. Gözü yerdeki ağ zerfe sataşdı.
Eyilib zerfi götürende, qelbi delicesine atmağa

[1] 2 >>

~A_N_T_i_K__V_A_R~ [OFF] (11.08.2012 / 12:01)