münsifler heyyetini
“görübmüş” ki, meni müsabiqeye
qoymasınlar. Atadı da, yeqin qısqanır.Ne ise...
Mektebi bitirib Tibb Universitetine girdim.Ve
onunla ilk defe orada tanış oldum. O,
hündürboy, gülerüz, cesaretli oğlan idi. Onu
bütün qızlar sevirdi. Men de vurulmuşdum.
Amma heç bir tedbir görmürdüm. Vaxt
keçdikce anlayırdım ki, o da meni sevir.
Çünki qrupda hamı ile söhbet edirdi, mene
teref ise heç baxmırdı. Yazıq çox utancaq idi.
Amma bir-iki aydan sonra çox şey deyişdi. O
cesaretlenib mene yaxınlaşdı. İlk söhbetimiz
sözbesöz yadımdadı: “Ay qız, menim yerime
bu meseleni hell ede bilersen?..” Görün bu
cümlede ne qeder sevgi var.”Ay qız”, “ay
qız”, o menim adımı bele diline getire
bilmirdi.Men gülümseyerek defteri
götürdüm. O yazıq ise o saat çıxdı aradan.
Bir saniye de qalsaydı, dözmeyib diz
çökecek, sevgisini etiraf edecekdi. Men
kimya meselesini hell edib defteri ona
qaytardım. Hemin günden o menimle elaqe
saxlasın deye tez-tez defterini mene vererdi.
Men de bütün misalları hell ederdim, sonra
da vereqin qırağına ürek şekli çekerdim. Bir
gün ise o, bütün gücünü toplayıb dedi: “O
ürekleri daha çekme...” Sevincimden
uçurdum. O menim sevgimi qebul etmişdi,
üreyimi demek sevgimi de qebul etmişdi. O
günden biz bir cütlük olduq – hamıdan ferqli
bir cütlük. O meni qısqandırmaq üçün günde
bir qızla gezirdi. Delidi de... Hele de inana
bilmirdi ki, doğrudan onun sevgisine razılıq
vermişem. Hetta iş o yere çatmışdı ki,
eybecerin biri ile yalandan nişanlanmışdı da.
Bu oğlanların sevgisini başa düşe bilmirem
de... Nece ağılsız olurlar. Sonra bilmirem nece
oldu. Bir onu gördüm ki, damarlarım kesilib.
Atam meni hekime apardı. Meni xeyli sorğu-
sual etdiler. Düzdü, Tibb Universitetini
bitirmeye hele 3 il qalmışdı. Amma hekim
atamın dediyi kimi meni işe qebul etdi. İndi
işleyirem, öz otağım var, ciddi tetqiqatla
meşğulam. Delilerin arasında onların
veziyyetini öyrenirem. Xesteler bilmesinler
deye meni de onlar kimi geyindiribler,

<< 1 [2] 3 >>