Başımı aşağı saldım, pessimist dediniz.
Dik tutdum, optimist dediniz.
Getmek istedim, qorxaq dediniz.
Getmedim, qaldım. Onda da boş
inad dediniz.
Dizlerimi yere qoyub ağlayanda zeif dediniz.
Göz yaşlarımı qurudub gülmeye başladım,
bivec dediniz.
Sessiz qaldım, bütün dediylerinize susdum,
qoyun dediniz.
Danışdım, her sehvinizi üzünüze, vurdum
boşboğaz dediniz.
Mene işiniz düşdü, qardaş dediniz.
Dedim, "bağışlayın, kömek eliye bilmeyecem
bu defe”, eclaf dediniz.
Özümçün bir şeyler eledim, eqoist dediniz.
Hamı üçün elemeye başladım,
yalançı üreyiaçıqlıq bildiniz.
Memnun olmayanda mene naşükür dediniz.
Şükür edib, teşekkürlerimi bildirdim
heddinnen artıq inandığımı dediz.
Sizinçün qapını açmadım, medeniyyetsiz
dediniz.
Açdım, yaltaq dediniz.
Men her defe havaya qalxanda, quş kimi
uçanda siz yerden mene baxdınız.
Uçmaq istediniz menim kimi.
Amma qırdığınız qanadlar sizi
göye qaldırmadı.
Başladınız mene gülmeye ki, onsuz da bir
gün çaxılacaqsan.
Gözlerimdeki od sizi qorxudur.
Ama bunu bildirmirsiniz. Size ele gelir ki,
bildirmisiniz.
Güc qışqırıb bağırmaqla, hede-
qorxu gelmekle belli olmur.
Ellerinizdeki dolu vedreler ne
qeder qorxduğunuzu gösterir.
Ama cesaretiniz bele çatmır ki,qaldırasınız o
vedreleri.
Onda niye getirmisiniz? He, bildim,
axı ehtiyat igidin yaraşığıdır. Qorxaq
"yanğınsöndürenler”.
Men su olub sellerle geldim, denizlerle
daşdım, yağışlarla yağdım, doldurdum bütün
çuxurlarınızı.
Bendler çekdiniz, Böyük ve möhkem çetirler
düzeltdiniz siz.
Bedbext istehsal xetalarrı,
üzmeyi öyrenmeye çalışmadınız.
Torpaq olanda parçaladınız
meni gözlerinizde, böldünüz.
Ferqsiz yarılarda ferq axtardınız.
Üstüme ayaq basdınız, sonra
ise tapdaladınız meni, lekelediniz,
bilmeden ki, bu gün tapladığınız men sabah
qebirde gözlerinize,
qulaqlarınıza dolacağam.
Üşüdünüz, başqalarının
paltarlarını geyindiniz.
Baqa çerçivelerde öz resminizi itirdiniz.
Şeffaf şüşenin her iki üzünde leke tapdınız.
Lekelilerin içindeki

[1] 2 >>