Allah dünya heyatında insanlar üçün hezz duyacaq gözel nemetler yaratmışdır. Ancaq insanların böyük ekseriyyeti gösterdikleri pis xüsusiyyetleri ve yanlış hereketleri ile bu nemetlerden uzaq qalırlar. Bele ki, insanlardakı yanlış xüsusiyyetlerden biri de “bağışlamağı bacarmamaq”dır. Bir çox insan sırf bağışlamaq kimi üstün exlaq nümayiş etdire bilmedikleri üçün özlerini dünya heyatının gözelliklerinden ve nemetlerinden mehrum edirler.
İnsanların bir- birilerini bağışlamalarına engel olan hissler arasında en tesirli olan heç şübhesiz “kin ve nifret”dir. Xüsusile de eger hemin şexsin nifretine sebeb olan hadisede haqlılıq payı varsa, bele olduqda bu şexsin nefsine üstün gelmesi daha da çetinleşir. Bu haqlılıq ise heqiqeten de qarşı terefin böyük bir sehv etmiş olmasından qaynaqlanır. “Mene bele şeyi nece eder?”, “Nece ola iler ki, bu qeder düşüncesizlik etmiş olar?” kimi qarşı terefin yanlış hereketlerine esaslanan netice çıxarmaq, bu kimselerin nefislerine yenilib qalmalarına sebeb olur.

Halbuki, burada göz ardı edilen lazımlı bir mövzu vardır: Elbette ki, insan qüsurlu yaradılmışdır. Heyatının sonuna kimi yanlış etmemesi mümkün deyildir. Allah, her şeyde hikmet olduğunu nezere alaraq yaratmışdır. Bu sebebden de insanın, qarşısındakı insandan heç bir yanlış etmeden irade göstermesini gözlemek doğru yanaşma terzi deyildir. Dünyanın en mükemmel, en gözel exlaqlı insanı bele esasında bir “insan”dır. Ve Allahın yaradılış qanunu ile mütleq unudacaq, yanılacaq, sehv edecekdir.

Ancaq bir insan heqiqeten de xoş niyyetli, semimi ve dürüstse bu yanlışını düzeltmek üçün elinden geleni edecekdir. Dolayısı ile insanı deyerlendirmek, bu insanın sehv etmesini gözlemek ve etdikde ise silib atmaq deyildir. Eksine sehv ede bileceyini unutmamaq, ancaq etdikde de bunu semimiyyetle nece düzeltmeye çalışdığına baxmaqdır. Eger bu veziyyetdeki insan, işlediyi sehvi düzeltmek, sehvin yol açdığı veziyyeti aradan qaldırmaq ve qarşı terefe yönelmiş daha yaxşı şertler meydana getirmek

[1] 2 3 >>