Bir-birilerini hedden artıq çox seven iki genc maraqlı ve
unudulmaz seyahete çıxmağı
düşünürdüler..Evliliklerinden iki ay keçirdi.Bextiyar hele
de Sebineni bu müddet erzinde gezmeye çıxarmadığı
üçün bele qerara gelmişdi.BuBir hefte sonra hazırlaşıb,
yola düşdüler.Geldikleri günün sabahı, cütlük meşeliye
üz tuturlar.Meşe çox sakit idi.Yalnız yüngül mehden
yarpaqların pıçıltısı eşidilirdi.Bir-birini qucaqlayıb, bu
sakitlikden zövq alırdılar.Bir xeyli belece gezdiler.Dağa
yaxın olduqları üçün Bextiyar yüngül idman köyneyini
heyat yoldaşının atdı.Sonra çiyinlerini berk-berk
qucaqlayıb qulağına pıçıldadı:- “Bilirsen de? Sen menden
qurtula bilmeyeceksen.Canım bedenimden çıxsa da,
ruhum seni sevecek.Yeni, hemişe menimsen, yalnız
menim.” Sebine:-“Sen de onu bil ki, denizler ne qeder
sonsuz olsa da, menim sene olan mehebbetimden
sonsuz ola bilmez.”
Şirin sevgi sözleri ile bir-birini sehirleyen gencler el-ele
gezmeye davam edirdiler.Qız erinin qollarından ayrılıb
arxaya gede-gede ellerini, heyat yoldaşına uzatdı.Birden
qızın ayağı boşluğa düşdü.İreli addım atmaq istese de,
ele bil kimse onu arxaya çekirdi.Qızın ayağı yerden
üzülüb, uçuruma düşdü.Bextiyar ireli atılıb, arvadının
elinden yapışdı.Celd hereket etdiyi üçün eli zede
almışdı.Heyatından çox sevdiyi arvadını tek elle yuxarı
çeke bilmirdi.Qızın gözünün yaşı muncuq kimi bir-
birine calanırdı:-“Bextiyar, ne olar, bir çare tap.Ne men
bundan artıq tab getire bilmerem, ne de sen çox yaralı
qala bilmezsen.Amma ne çare ki, heç kimin elinden heç
ne gelmez.Uzun müddet qız asılı havada qalmışdı.Oğlan
da artıq yorulurdu.Amma:-“Qorxma, canımın içi.Senin
denizden sonsuz olan sevgin mene güc verir.Bax, heç
yorulmuram da.” –deyerek sevgili arvadına teskinlik
verirdi.
Sebine sevgili erinin yaralı halına döze
bilmirdi.Qolundan axan qan, sanki, onun üreyine
damlayırdı.Hem de bu acınacaqlı veziyyetin sonu
olmadığını düşünüb, erinin elini buraxdı ve uçurumdan
düşüb, gözden itdi.Bextiyar deli

[1] 2 >>

Vernaya [OFF] (11.08.2012 / 00:10)
elayditeshekkur