bilmirdi, ancaq çalırdı, çünki çalmasaydı olmazdı...

O başdakı zurnanın züyültüsü dünyanı dağıdırdı, burada Mehemmedin qavalının gumbultusu ustanın eseblerini yerinden oynadırdı, amma o, qavalçıya da heç ne demirdi, çünki tarçı hele de üsreyinde bu dünyanın ünvanına qeribe-qeribe sözler deyirdi ve üreyinde bu dünyanın ünvanına dediyi o sözlerin arasına tarçı heç bir ayrı söz qatmaq istemirdi.

...Sonra tarçı Veliye ele geldi ki, ortadakı arvadlar da yalnız Mehemmedin qavalına oynayırlar, tar sesine qulaq asan yoxdur.

Sonra baxıb gördü ki, göyün üzünden de işıq çekilib gedir, kende axşam düşür.

Qaranlıq düşenden sonra oğlan evinden gelini aparmağa geldiler: qapının o tayında zurna çalındı, qapının bu tayında tar çalındı.

Tarçı Veli bir vaxt baxıb gördü ki, burdakı adamlar da qapının o tayında çalınan zurnanın sesine oynayırlar, tarçı Veli bunu aşkar gördü ve onda tarçı Velinin bu dünyanın ünvanına demeye de heç bir sözü qalmadı.

O, tarını qoltuğuna vurub, toyu dinmez-söylemez terk eledi ve gelin gedenden sonra, toy sovuşandan sonra bu işi ayırd elemek üçün Rüstem kişi tarçı Velini çox axtardı, tapa bilmedi, çünki tarçı Veli yene gedib çayın dikinde, öz hemişeki xelveti yerinde oturmuşdu.

1973

<< 1 ... 4 5 [6]