münasibetleri de eledir ki, ele bil alovu görür ve içinde ezab çekirler. Onların qelbi hüznlüdür, xalqa pislik etmezler. Onların bedeni arıqlayıb incelmişdir, özleri de iffetlidirler. Bir neçe günlük dünyada sebir ederler, evezinde Rebbin onlardan ötrü hazırladığı ebedi rahatlığı umarlar. Dünya onları özüne tabe etmek isteyer, onlar dünyadan qaçarlar. Dünya onları esir etmek isteyer, onlar esaretden xilas olarlar...

Etdikleri yaxşı emellerin azlığına qane olmaz, qazandıqları savabın çoxluğu ile fexr etmezler. Hemişe özlerini ittiham eder ve günahlarından qorxarlar. Birisi onları terifleyende narahat olub deyerler: “Men özümü özgeden daha yaxşı tanıyıram. Allah ise meni özümden daha yaxşı tanıyır. Ilahi, onların sözlerine göre meni danlama, meni onların güman etdiklerinden de uca meqama yükselt! Camaata melum olmayan günahlarımı bağışla!”. Teqvalı şexsin adamlardan uzaqlaşmasının sebebi zöhd, yaxınlaşmasının sebebi mehribanlıq ve merhemet olar. Insanlardan tekebbür üzünden kenar qaçmaz, adamlara hiyle ve kelek meqsedile yaxın gelmez”.

Imamın sözleri bu yere çatanda Hemmam ucadan bir ah çekib canını tapşırdı. Eli (e) teqvanın şertlerinin ne qeder ağır olduğunu derk etmiş ve buna layiq olmadığından dehşete gelib üreyi partlamış Hemmamın cansız bedenine işare ederek buyurdu: “Allaha and olsun, men bunu bildiyim üçün danışmaq istemirdim. Tesirli nesihet, onu derk eden dinleyiciye bu cür tesir gösterer”.

<< 1 [2]