Fikret Sadıqın şeirlerini teqdim edir.


Yalnız qocalanda bilirsen bunu

Qocalıq özü bir sirri-xudadır,
Yalnız qocalanda bilirsen bunu.
Ömre yamaq olan derdi-beladır,
Yalnız qocalanda bilirsen bunu.

Sen ister-istemez nimdaş olursan,
Sen dönüb qocaman dam-daş olursan,
Sene söz deyirler, sen daş olursan,
Yalnız qocalanda bilirsen bunu.

Yerişin sengiyir, sesin yumşalır,
Çiynine atırlar ağır yun şalı.
Yaşın isteyinle heç uyuşmayır,
Yalnız qocalanda bilirsen bunu.

Zeifleyib gözün, korşalıb beynin.
Güller açılsa da açılmır eynin.
Özünden de evvel qocalıb eynin,
Yalnız qocalanda bilirsen bunu.

Ayaq ayaq üste durmaq istemir,
El ne isteyirse, barmaq istemir,
Qış düşüb, bu odun yarmaq istemir,
Yalnız qocalanda bilirsen bunu.

Söhbetin tutmayır yaxın kes ile,
Herdenbir "burdayam" - deyib ses ele!
Sene teselliyçin neven bes eyler,
Yalnız qocalanda bilirsen bunu.

Yanında dursa da baxmaz gözele,
Yaxşı deyil, axı gören söz eler.
Heç ne bacarmırsan, barı göz ele,
Yalnız qocalanda bilirsen bunu.

Üzün xal-xal seper, derin büzüşer,
Çaşıb söz deyersen evde söz düşer.
Elin yavaş-yavaş elden üzüşer,
Yalnız qocalanda bilirsen bunu.

Düşmenin seviner, dostun yan keçer,
Bu fani dünyadan bir insan keçer,
Seni de aldadıb bu dövran keçer,
Yalnız qocalanda bilirsen bunu.

Orda oğlun-qızın durub müntezir,
Yorulmuş ataya rahatlıq gezir.
Qarışıq dünyadan bir qoca bezir,
Yalnız qocalanda bilirsen bunu.


Yaşadır

(Köhne qafiyelerle teze şeir)

Senetkarı el yaşatmır,
Senetkar eli yaşadır.
fikri aydın olsa eger
İnsanı eli yaşadır.

Lap dan sökülende dursun,
Üzünü dan şehi yusun,
Qaşı-gözü qara olsun,
Gözeli teli yaşadır.

Anasına "Ana" deyen,
Sözümüze nur çileyen.
Milleti millet eleyen
Öz ana dili yaşadır.

Senet itmeyir batsa da,
İşıqda işıq yatsa da,
Veli Elini atsa da,
Velini Eli yaşadır.

Göz neyi görübdür, qelem!
Bilirem men, bilir alem!
Qem üstünde köklenib bem,
Muğamı zili yaşadır.

"Meğrur ol" öyredir

[1] 2 >>