Kufe xarabalıqları. İntizarla baxan bir cüt göz. Çölden gelen her taqqiltıya \"o geldi\" deyerek, qapıya teref qaçan bir uşaq. O, tek deyil, bir balaca bacısı da var. Suğra qardaşından yaşca kiçikdir. O, dizlerini qucaqlayaraq bir künce qısılıb. - O, bu qeder gecikmezdi. Belke yadından çıxıb? - O, bizi unutmaz. Meger o bizi tapanda, nece sevindiyini görmedinmi? İnşaallah geler -deye son sözlerini bir az aheste deyen Ekber, acından qovrulan qarnını tutaraq bacısına baxdı. Birden çölden \"Ekber, Suğra\" deye kimse seslendi. Suğra kiçık ellerini yere tekan vererek qalxmaq istedi, amma taqeti olmadığından sendeleyerek üzüqoylu yere yıxıldı. Ekber celd yaxınlaşıb bacısının üzünü temizledi ve çölden yene hemen ses \"Ekber, Suğra\" deye seslendi. Uşaqlar celd cöle cıxdılar ve bunlar üçün yeyecek getiren kişi elindeki xurma ve çörekle içeri boylanırdı... Kişi hemişeki vaxtında gelmişdi, amma sebirsizlikle gözlenilenin hesreti ile keçen bir saat bele çox uzun görünür. Bu baxımdan uşaqlar her geçe bu halları yaşayırdılar. Yemek getiren kişi getirdiklerinı bir-bir özü yedirdir. Bir-iki tike yeyen Ekber birden duruxdu. Bu, o kişi deyildi. Suğra da qardaşının bu emelini sezdi ve qardaşı baxan istiqamete mat-mat baxaraq soruşdu: - Ağa, sen kimsen? - Boğazındakı tikeni zorla udaraq, yemekden elini çekdi. - Yeyin, yeyin, yeqin acsınız. İndi size süd de süzerem, - deye kişi tuluqdaki südden bir az saxsı qaba töküb, birinci Suğraya uzatdı. Suğra bir az da geriye cekildi. - Ağacan, biz balaca deyilik. Bize de görek, atamız haradadır? Onu görmeyince yemek yemeyeceyik. Ekberin gözleri dolmuşdu. Gelen müsafir uşaqlara yaxınlaşıb sinesine sıxdı ve göz yaşlarını saxlaya bilmedi. Uşaqlar da qeyri-ixtiyari ağlamağa başladılar. - Sizi mene atanız tapşırıb. O, artıq gele bilmeyecek. - Axı ne üçün? Biz ne etdik ki, bizden küsdü? Bizi ona apar. Tanimadiqlari o kes üzünden süzülen yaşi gizletmeye çalışırdı. - Ekber, sen artıq böyük oğlansan... Ekber için-için ağlamağa başladı. Kiçik elleri ile

[1] 2 >>