bacısını qucaqladı. - Baci, biz bir daha yetim qaldiq. Atamiz ölüb. Müsafir teeccüblenerek: - Onu haradan cixartdın? Men axı ele söz demedim, - dedi. - Atam da dünyadan köçende anamın ilk sözleri bu olmuşdu... Musafir onlari bağrina basib onlara qoşuldu... Ekber ve Suğra Kufenin yarıqaranlıq küçelerinde ellerinde süd dolu bardaqlarla bir eve sarı telesirdiler. Kufe küçeleri yetimlerin ah-nalesi ile dolmuşdu. Sendeleyerek, mübarek eve teref telesen yetimleri heç kes sakitleşdire bilmirdi. Çox keçmedi ki, Kufe küçelerini: “Vallahi, edaletin sütunlari qırıldı” nidası bürüdü. Alem qaraya büründü. Müselmanların emiri rezillerin en rezilinin eli ile qetle yetrildi. Mövlanın zerbe deyen andakı sözü eslinde bütün ömrümüzün hedefine çevrilmelidir. Mövla zerbe deyen anda bu sözleri zikr etdi: “Kebenin Allahına and olsun ki, qurtuldum”. İlahi, bizi Mövla Eli (e) vilayetinde sabitqedem et. Amin!

<< 1 [2]