etdiyine peşman olmuşdu.

Hz. Âdem’in uşaqlarının bir-birleri ile evlenmelerinin dindeki yerine gelince; Hz. Âdem’den Peyğemberimize gelinceye qeder bütün peyğemberler haqq dini tebliğ etmişlerdir. Dinin temeli olan îman esasları hemişe eyni qalmışdır. Ancaq şeriet dediyimiz, ibadet ve dünyaya aid işlerde Hz. Âdem’den Peyğemberimize qeder her dövrün qaydalarına, insanların ehtiyaclarına göre bezi hökmler deyişerek gelmişdir. Cenab-ı Haqq her dövrün insanının yaşayışını ve menfeetini nezere alaraq her ümmete ayrı bir şeriet göndermişdir. Mâide Sûresinin 48. âyesinde bu haqda, “Sizin her biriniz üçün Biz bir şeriet ve açıq bir yol teyin edek” buyurulur.

Bediüzzaman da bu meseleni bele izah edir: “Esirlere göre şerietler deyişer. Belke bir esrde ayrı ayrı şerietler, peyğemberler gele biler ve gelmişler. Hâtemü’l-Enbiya’dan (a.s.m.) sonra şeriet-ı kübrası (büyük şeriete) her esirde müxtelif şerietlere ehtiyac qalmamışdır.

Meselen, Yehudiler ancaq havralarda, sinagoglarda, Xristianlar sadece kilselerde ibadet ede bilerken, biz Müselmanlar her yerde namaz qıla biliriik. Yene deve ve qoyun kimi heyvanların iç yağları Hz. Musa’nın şerietinde haramken, bizim dinimizde halâldır.

Hz. Âdem ise ilk insan ve ilk peyğemberdir. Allah ona da bir din ve bir şeriet göndermiş ve öyretmişdi. O da Allah’ın özüne gösterdiyi şekilde hereket edirdi. Cenab-i Haqq, Hz. Âdem’in uşaqlarının bir birleriyle evlenmesini de bir zeruretden halâl etmişdi. Çünki insan neslinin artması esasıydı. Başqa insan da olmadığına göre, bir zeruret olaraq Adem övladlarının bir-birleri ile evlenmesi lazımıydı. Bu âdet bir müddet davam etdi,ancaq insanlar çoxalınca bele bir evliliye ehtiyac ve zeruret qalmadı ve bu tetbiqat da aradan qaldırılmış oldu.

<< 1 [2]