Mescid
yanından keçerken azanın
oxunduğunu eşiden sürücü, geriye
dönüb
müdirinden icaze isteyir:
-Cenab, icaze verseniz azan oxunmuşken
burda namazımı qılsam sonra davam
etsek olarmı? Müdir çox da memnun
olmasa da
icaze
verir. ... Sürücü mescide girir, müdir de
avtomobilin içinde gözleyer. Ancaq her
kes
namazını qılıb çıxdığı halda sürücü
çıxmayınca......... Canı sıxılan müdir,
avtomobilden enib mescidin heyetine girir, pencere
şüşesine
başını söykeyib içeri baxır ki, sürücü
ellerini açıb duaya davam edir. Şüşeni
tıkkıldadarak seslenir: -Her kes çıxdı ne
dayanırsan sen de çıx! (Cavabı ibretli idi);
-Buraxmır!
-Kim buraxmır?
-Seni içeri buraxmayan!..
Bir düşünce bürüyer müdiri -“seni içeri
buraxmayan!..” Derhal orada destemazını alır mescide girir
ve yanına geldiyi sürücüe seslenir:
"Bax", deyir "meni de buraxdı!" Yaşlı
gözlerle baxan sürücü deyir:
“-Elbette buraxar”. Bayaqdan beri boş
boşunamı gözyaşlarıyla dua etdiyimi sanırsan.
Senin çölde qalmağına könülüm heç
cür
razı olmadı. Ellerimi açıb içeri alınmağın
üçün dua etdim.
Şükrler olsun REBBİM qebul etdi duamı da içeri aldı, çölde buraxmadı... -Şükrler
olsun
REBBİMİZE ki, bizleri de
çölde buraxmamış içeriye qebul
edilmişik.
Bunun ferqine varmalı, bu nemetin şükrü
eda edilmeli, esla laqeydlik ve gerileme
olmamalıdır. Yoxsa nemet şükr
görmezse geri geder. Bu
defe de şükr edenler alınar içeriye,
etmeyenler qalar çölde...!