Osmanlı dövründe döyüşe gedilerken,
ölkede ne qeder deli ya da görünüş
baxımından eli-ayağı eyri, qulyabani
tipli insan varsa hamısı toplanar ve
ordunun en ön sırasında
düzülermiş.Meqsed, düşmenin psixologiyasına menfi tesir etmekmiş.
Bir sonrakı sırada ise, «daltarrak»
deyilen adamlar düzülermiş. Bunlar
ise, saraya kiçik yaşda alınan qeyri-
müselam uşaqlar imiş. Kiçikliklerinden
etibaren yalnız düyü ve xemir xörekleriyle beslenib qüvvetli olmaları
temin edilermiş. Diger terefden de, her
gün yağlı elleri ile mermer direyi
şilleleyib idman ederlermiş. Belelikle
elleri möhkemleşeib beton kimi
olarmış. Orduya qebul olunmaq üçün bele bir
qayda var imiş: Mermeri şilleleyerek
sındıra bilmeyeni orduya
götürmezlermiş.
Bu «daltarrak»lar döyüşde eliyalın,
düşmen esgerlerini tek şille ile meğlub ederlermiş.