ölümle yanaşı,
işgence üçün de istifade edirdiler.
Azerbaycan nağıllarına inansaq,
bizde ceza olaraq, insanı qatırın ve
ya atın quyruğuna bağlayıb sürüyürdüler. Ermenilerin de
azerbaycanlılara qarşı bu
metoddan istifade etdiklerini
vaxtile qezetler yazıb. Lakin onlar at
yerine traktor ve yük
avtomobillerden istifade edibler. Vehşi heyvanlara yem etme -
Bunun üçün mehkumu heyvanların
saxlandığı qefese atırdılar. Bu
sehne Azerbaycan tamaşaçısına
"Sehrli xalat" filminden tanışdır.
Nizami Gencevinin eserlerinde de bu mövzuya toxunulub (burda ise
cezalandırılacaq şexs peleng deyil,
ac itlerin qarşısına atılır). İlanların içine atmaq - Bu metod
esasen isti ölkelerde zeherli
ilanların çox olduğu yerlerde tetbiq
edilib. Bu cezanın da icrası vehşi
heyvanlara yem etme ile oxşardır.
Ceza zamanı esasen gürze ve kobralardan istifade olunur. Bu
ilanların çaldığı canlılar cemi bir
neçe deqiqe yaşaya bilir. Fille tapdalama - Bu üsuldan esasen
Hindistan ve ona qonşu olan
ölkelerde istifade olunub. Edam
zamanı mehkum yere uzadılaraq eli
ve ayaqları bağlanır, üstünden filler
keçirilirdi. Bu üsul ölümle yanaşı, işgence üçün de istifade olunurdu. Xalça - Edam zamanı mehkum
xalçaya bükülür, daha sonra süvari
destesi nizamsız şekilde xalçanın
üstünden keçirdi. Çingiz xanın
dövründe tetbiq olunan bu edam
forması yalnız zadegan ailelerine "nesib olurdu". Belke de "palaza
bürün, el ile sürün" meseli de
menşeyini buradan götürür. Baş yarma - Qedim Amazonlarda,
Ekvatorial Afrika ve Polineziyada bu
edam metodundan istifade
olunurdu. Cezalanacaq şexsin başı
qılıncla ikiye bölünür ve o bir neçe
deqiqe erzinde dünyasını deyişirdi. Divar hörme - Mehkumu hava
keçirmeyen ve işıq düşmeyen
otağa salırdılar (ubliet). O da
susuzluq, aclıq ve asfiksiya
neticesinde tedricen ölürdü. Yaxud
da insanı tenha bir yere qoyub etrafına divar hörürdüler. Diri-diri basdırma - Bu üsul zamanı
cezalandırılan şexsi diri-diri
torpağa basdırırdılar. Qarın kesme - Bu metod

<< 1 [2] 3 4 5 >>