Sen meni tekliyin aldın elinden,
Tezeden tekliye düçar eyledin.
Özün kövrekliyin... alıb elinden,
Özün kövrekliye düçar eyledin...

Ömrümün, günümün bu qürub çağı,
Ruhumda baharı göyerde bildin.
Könlümde qaralan odu, ocağı,
Tezeden yandırıb közerde bildin.

Tezeden açıldı qolum, qanadım,
Tezeden od saldım senin odundan.
Hetta saçlarıma mehel qoymadım,
Hetta yaş heddi de çıxdı yadımdan.

Qelemi, defteri qoydum bir yana,
Az qala ilhamı yaddan çıxartdım.
Sepdim günlerimi ayaqlarına,
Adınla oyandım, adınla yatdım...

Deme bu mehebbet, deme bu sevgi,
Öteri hiss imiş, öteri heves.
Yox imiş temeli, yox imiş kökü,
Deyeri bir qara qepiye deymez.

Özün bu sevdaya sövq etdin meni,
Sonra öz elinle özün dağıtdın,
Özün hicrana öyretdin meni,
Özün bu kitabı açdın, bağladın.

Özün de axırda dandın sözünü,
O andlar, amanlar de, harda qaldı?
Sen geldin, yollardan çekdim gözümü,
Sen getdin, gözlerim yollarda qaldı...

Yene de tuş oldum qeme ezizim,
Soldu bağçalarım, soldu bağlarım.
Tenhalıq ölümmüş deme, ezizim,
Men nece yaşayım ölü günleri?!