oxşar başqa bir hadise de diqqetelayiqdir. Müselmanlardan biri o hezretin yanında kasıblıqdan şikayet etdi. Dedi ki, ne meşğul olmaq üçün işi-peşesi, ne de ailesini saxlamaq üçün pulu var. Peyğember ona tapşırdı ki, evine gedib ehtiyacından artıq sayıla bilecek her ne varsa yığıb getirsin. O adam evine getdi, az sonra kiçik bir palaz ve bir boşqabla qayıtdı. Peyğember palazı ve boşqabı yanındakı müselmanlara gösterib soruşdu: “Bunları neçeye alarsınız?”. Bir nefer bir dirhem pul teklif etdi. Peyğember: “Kim bundan artıq pul verer?” – deye xeber aldı. Başqa birisi iki dirhem vermeye razı oldu. Peyğember palazı ve boşqabı hemin adama verib iki dirhemi aldı, sonra pulu malın sahibine verib buyurdu: “Bir dirheme ailen üçün erzaq tedarük et, bir dirheme de balta al”. Kasıb müselman bazardan özüne bir balta alıb geldi. Peyğember ona tapşırdı ki, sehraya gedib quru ağacları ve kolları doğrasın, şehere getirib satsın. Hemin günden o adam odun toplamaqla meşğul olmağa başladı. Cemi on beş günden sonra dolanışığında xeyli irelileyiş yarandı. Peyğember onu görende buyurdu: “Qiyamet gününde layiq olmadığın sedeqeni aldığına göre alnına damğa vurulmuş halda mehşere gelmeyindense, bu işin daha yaxşıdır”.

Bu iki revayet tenbellik ve etalet içinde qalıb, başqalarının eline möhtac olmağın dinimizde ne qeder beyenilmez hal olduğunu gösterir. Islam hemişe insanları zehmete, alın teri ile dolanmağa, halal ruzi ardınca getmeye çağırır. Hetta özünün ve ailesinin dolanışığı üçün halal ruzi qazanmaq dinimizde ibadet sayılır. Imam Eli ibn Ebu Talib (e) insanın özünün qazanmaq imkanı olduğu halda başqasına el açmasını keskin tenqid ederek buyururdu: “En böyük eştiyacsızlıq camaatın elinde olanlardan gözünü çekmekdir”. Hezret Mühemmed Peyğember (s) ise: “Hetta misvak çubuğu üçün olsa bele, özünüzü başqalarına möhtac etmeyin” – deye buyurmuşdur.

<< 1 [2]