mal-dövletden daha yaxşıdır”. Selebe sakit olmadı, bir neçe günden sonra xahişini tekrar etdi. Peyğember bu defe ona buyurdu: “Meger men senin üçün ülgü deyilemmi? Meger Allahın Resuluna benzemek istemirsenmi? Vallah, eger istesem, dağlar menden ötrü qızıl-gümüşe çevriler. Men bunu etmeye qadirem. Amma gördüyün kimi, Allahın menim üçün yetirdiyi miqdara razıyam”.

Selebe var-dövlet arzusunu heç cür sakitleşdire bilmirdi. Üçüncü defe öz isteyini dile getirdi: “Ey Allahın Resulu, dua et ki, Allah mene servet versin. Söz verirem ki, Allahın da, kasıbların da, yaxınlarımın da haqqını vereceyem”. Peyğember Selebenin israrı qarşısında razılaşıb dua etdi: “Ilahi, Selebeye var-dövlet bağışla!”.

Bu duadan sonra Selebe qoyun saxlamaqla meşğul olmağa başladı. Tezlikle qoyunların sayı artdı, sürü böyüdü. Artıq Selebenin Medinedeki heyeti ona darlıq edirdi. Buna göre de Medinenin kenarında torpaq alıb ora köçdü. Evveller Selebe bütün namazları mescidde, Peyğemberin arxasında camaatla qılırdı. Amma teserrüfatı artdıqca vaxtı azalırdı, artıq gündelik namazları qılmaq üçün Medineye gelmeye vaxt tapmırdı. Yalnız cüme namazlarını mescidde Peyğemberle qılırdı.

Bir müddetden sonra Selebenin sürüsü o qeder artıb-çoxaldı ki, Medinenin etrafındakı otlaq yerleri de ona darlıq etdi. Selebe sehraya köçdü, Medine ile elaqeni itirdi. Indi o, heç cüme namazlarında da iştirak ede bilmirdi.

Peyğember başqa imkanlı müselmanlar kimi Selebeden de zekat almaq üçün adam gönderdi. Amma gözünü pul tutmuş Selebe zekatı ödemekden imtina etdi: “Bu ne demekdir? Meger müselmanlar da cizye ödeyen ehli-kitab kimi vergi vermelidirler?”. Selebenin bu azğınlığını Peyğembere danışdılar. O hezret teessüfle buyurdu: “Vay olsun Selebenin halına!”.

Var-dövlete alude olub öz yolunu azan adamların en bariz nümunesi Qarundur. “Qarun qeder dövletli” ifadesi zerbi-mesele çevrilib. Bu real tarixi şexsiyyetin ehvalatı hem Tövratda (“Ededler” kitabı, 16-cı fesil), hem de Qurani-kerimde (“Qeses” suresi,

<< 1 [2] 3 4 >>