var-dövlet qazandıqdan sonra başqalarına ehsan ve yardım göstermekden boyun qaçırdıqlarını, heris, acgöz ve daşqelbli adama çevrildiklerini nezere alaraq, hedislerde cennet ehlinin böyük ekseriyyetinin kasıblardan ibaret olduğu vurğulanır.

İnsanı cehenneme aparan yollardan biri de dünya nemetlerine qürrelenmek, var-dövlete, vezifeye, şöhrete arxayın olmaqdır. Qudurğan insan heç bir günahdan ve zülmden çekinmez. Hetta azğınlığı o yere çatar ki, Allahın qanunlarını da mesxereye qoyar, özünü Allahdan daha güclü sayar. Qurani-kerimde bu kimi şexslerin cehennemde ebedi qalacaqları ve heç bir peşmançılığın onlara fayda vermeyeceyi bildirilir (Casiye, 34-35).

İkiüzlü, riyakar insanlar da cehennem alovunun sakinleridirler. İslamda bunlara “münafiq” deyirler. Onlar üzde özlerini mömin, exlaqlı kimi gösterir, hetta yeri düşdükce başqalarına nesihet edir, amma neinki özleri bu nesihetlere emel etmir, hetta imkan düşdükce möminleri düz yoldan azdırmağa çalışırlar. Hezret Mühemmed Peyğemberin (s) hedislerinin birinde buyurulur ki, cennet ehlinin bir qismine elm ve emel öyretmiş bezi adamlar cehenneme atılacaqlar. Cennetdekiler bu işe meettel qalıb sebebini soruşacaqlar. O zaman cehennem ezabı çekenler cavab verecekler ki, biz sizi yaxşı işlere doğru çağırdığımız halda, özümüz bunu etmirdik.

Cehennem ezabına sebeb olan menfi emellerden bir qismi de dilin günahlarına aiddir. Yalan danışmaq, qeybet etmek, söz gezdirmek ve bütün bunları xasiyyete çevirmek, tövbesiz yerine yetirmek axiretde Allahın qezebine sebeb olar. İslam Peyğemberi Ebuzer Ğifariye tövsiyelerinde buyururdu ki, sözgezdiren adam cennete girmez ve qiyamet gününde Allahın ezabından amanda qalmaz”. Quranın Hümeze suresinin ilk ayelerinde de dalda qeybet edib üzde insanlara tene vuran, elece de herislikle servet toplayan, mal-dövletin onu her zaman qoruyacağına inanan adamlar cehennemin en dehşetli qatlarından olan hütemenin sakinleri adlandırılır.

<< 1 [2]