İslam Peyğemberi tövsiye edirdi ki, ölüm yatağında olan insan can vererken yaxınları ona ”La ilahe illellah“ cümlesini telqin etsinler; yeni kelmeyi-şehadeti söyleyib teleb etsinler ki, o da bunu tekrarlasın (bax: Sünenü İbn Mace, hedis 1444 ve 1445; Sünenün-Nesai, hedis 1827-1828). Mömin ve günahsız (yeni günahı az olan) şexsler adeten kelmeyi-şehadeti könüllü suretde tekrar edir ve heyatda son sözleri de Allahla bağlı olur. Amma bezi günahlar insana mane olur ki, ölüm anında kelmeyi-şehadeti söylesin. Meselen, valideynin üzüne ağ olmaq ve onu narazı salmaq bu cür günahlardandır. Bu barede maraqlı bir hadise dini menbelerde öz eksini tapıb (herçend ki, bir çoxları bu hedisi senedine göre zeif sayırlar).
Revayet edirler ki, bir gün Hezret Mühemmed Peyğembere (s) dediler: “Filan yerde yaşayan oğlan can üstedir, her ne qeder “La ilahe illellah” demeyi ona telqin edirikse, tekrarlaya bilmir”. Peyğember soruşdu: “Bu kelmeni heyatı boyunca deyirdimi? (yeni iman getirmişdimi?)”. Cavab verdiler ki, beli. Peyğember qalxıb sehabelerle birlikde o oğlanın evine getdi. Oğlanın başı üstünde durub buyurdu: “De ki, Allahdan başqa tanrı yoxdur”. Oğlan dedi: “Deye bilmirem”. Peyğember soruşdu: “Niye?”. Oğlan cavab verdi: “Anamın üzüne ağ olduğuma göre”. Peyğember oğlanın anasını çağırtdırıb ona dedi: “Eger oğlunun od içinde yandığın görsen ve sen onu bağışladığın halda oddan xilas olacağını bilsen, bağışlayarsanmı?”. Qadın dedi: “Beli, bağışlayaram”. Sonra Peyğemberin xahişi ile qadın Allahı ve Onun Peyğemberini şahid getirdi ki, oğlunun teqsirininden keçib onu bağışlayır. Bundan sonra Peyğember yene oğlandan kelmeyi-şehadeti tekrar etmesini istedi, bu defe oğlan tekrar etmeyi bacardı. Peyğember sevinib söyledi: “Allaha hemd olsun ki, bu oğlanı menim xatirime (yeni menim vasiteçiliyimle) cehennem alovundan xilas etdi” (Beyheqi. Şüebül-iman, X, 290-291, hedis 7508).
Can veren adamın başının üstünde Ya-Sin suresini oxumaq da ölüm sıxıntısını yüngülleşdirer.
Insanın bezi emelleri

[1] 2 3 >>