bitirene kimi hamı sakit durub dinleyerdi. Insanlar Onun hüzurunda danışmağı en üstün danışıq hesab ederdiler. Hamının güldüyü sözlere Peyğember de güler, hamının teeccüblendiyi işlere O da teeccüblenerdi. Qerib insanlarla sebrli davranar, kobud ve yersiz sözlere dözerdi. O hezreti narahat etmesin deye, sehabeler qerib bir adamı kenara iteleyende narahat olar ve buyurardı: “Möhtac adamla rastlaşanda ehtiyacını hell edin”. Imkan yaratmazdı ki, etdiyi yaxşılığa göre Onu teriflesinler. Bir adam danışıqda heddi keçmeyince, sözünü kesmezdi. Bu halda sözünü kesmek üçün ya ona susmağı buyurar, ya da söhbetin bitdiyini bildirmek üçün özü ayağa qalxardı”.
Daha sonra Imam Hüseyn (e) atasından soruşdu ki, Peyğemberin sükutu (susması) nece idi? Imam Eli (e) cavab verdi:
“Allah Resulunun sükutu dörd xüsusiyyete malik idi: teqdir (her şeyin yerini ve miqdarını bilmek), tefekkür, helm (mülayimlik) ve hezer (çekindirmek). Teqdir özünü bunda gösterirdi ki, o hezret öz baxışlarını meclis ehlinin her birine beraber şekilde paylayar (yeni hamıya eyni baxar), hamının sözünü beraber şekilde dinleyerdi. Onun tefekkürü (düşüncesi) fani olan dünya ve baqi olan axiret haqqında idi. Helm ve sebr Onun exlaqında birleşmişdi. (Özüne aid olan) heç ne Onu qezeblendirmez ve özünden çıxarmazdı. Peyğemberin çekindirmeyi (hezer) ise dörd meselede özünü gösterirdi: yaxşı işleri yerine yetirmek (başqaları da Ona teqlid etsinler deye); pis işlerden uzaq olmaq (başqaları da bundan çekinsinler deye); ümmetin islah olması meqsedile çalışmaq; dünya ve axiret faydasını özünde ehate eden işleri heyata keçirmek”.
(Hedis Şeyx Reziyyeddin Tebrisinin “Mekarimül-exlaq” kitabındandır).
Paxil o sexsdir ki, adim cekilende mene salavat gondermir.Hz.M
s).»Oxu zalına keç