Yene
bahardir...Negmeli,sevincli,etirli
bahar...Onda da bele bir
bahar
idi...Eh!..Nece de tez gelib
kechdi
iller,bir goz qirpiminda
sanki..Her
sey o qeder gozel
gederken,ozumuz
qaygisiz ,xosbext hiss
etdiyimiz
bir vaxtda bunlarin hamisi
qaynar yay gunesinin
qezebine
tus geldi...Baharin yasil
paltarini
soyub taladi bir anda.Boz
payiz
semasi qanadlarini
gererken,qezebli qis her
seye son
qoydu.Ureklerde yene
bahar
hesreti qaldi...
Men butun bunlari
dusunurken
insan omrunu xatirladim bir
anliq.Onun da omrunun 4
fesli
var.Ancaq tebiet omru ile
insan
omru arasindaki mena nece
de
basqa basqadir..Tebiet
soyuq
kuleklerin zerbesine tezce
teslim
olur,insan ise
eksine.O,heyatin
butun aci zerbelerine sine
gerir,dozmeyi
bacarir,heyatla
mubarize meydanina
atilir.Yene
de onda yeni-yeni
umidler,arzular
axtarib tapir...
Bu gun hemisekinden daha
ferqli
bir gune benzeyir.Ichimde
ele bir
hiss varki, sanki bahar hech
vaxt
bitmeyecekmis kimi,butun
bu
gozellikler hech vaxt
solmayacaqmis kimi...Bu
kimi
dusuncelerle pencereden
gorunen
menzereni seyr edirdim.Ani
qapi
zengi meni
dusuncelerimden
ayirdi.Qapiya yaxinlasib
gelenin
kim oldugunu oyrenmek
uchun
sorusdum:
-Kimdiii??
-Milana,qonsudu,Kamil emi.
-Xos gelmisiz,ne gozel
surprizdir
bu bele,buyurun icheri
kechin))
Kamil emi,heyat yoldasi
Xedice ve
3yasindaki qizlari Nurayi
gordum
qapida.
Anam sese metbexden
chixib
guleruzle qarsiladi
onlari,kechib
qonaq otaginda
eylesdiler.Ve men
de chay hazirligina
basladim
metbexde.
Kamil emigille
qonsulugumuz 60-
ci illerden beri davam
edir.Evveller
chox yaxin ailevi
munasibetimiz
vardi.Ta kii Kifayet xala
rehmete
gedenedek.Uzun suren agir
xestelikden eziyyet
chekirdi
charesiz qadin.Anam hekim
idi,hemde Kifayet xalaya
baci
qeder yaxin idi,onun her
acisina,agrisina melhem
tapmaga
chalisirdi.Cavanliqda chox
ezab
vermisdi yoldasi ona.3ovlad
boyutmusdu:Kamil,Konul ve
Ziya.Kamili

[1] 2 >>