Sen getdin.. Bir zindan yalnızlığı,
ağır bir boşluq buraxdın geride.
Getdin ve dönmeyeceksen bir daha.
Haqlısan gedişinde, bu eşqi
bitirmekde haqlısan. Bir söz söyleye
bilmedim. Üzüne baxa bilmedim. Qarşında ağlamadım. Eridim,
tükendim, bitdim. Sonsuzluqda bir
insan nece olar.. sesi sorağı nece
duyulur?
Elvida eşqim.. Elvida sevgilim. Sen
özünü heç menim tek gereksiz, menim tek deyersiz, menim tek yapyalnız
hiss etdinmi? Ayrılıq ölüm qeder acı
ve soyuq. Güzgüye baxıram.
Güzgüde gördüyüm men deyilem.
Gözlerim cehennem ateşi..
dodaqlarım möhürlenmiş. Ellerim titreyir. Üreyim qızmar demirlerle
dağlandı. Yoxluğunun acısı çox ağır
gelir sevgilim.
Sevinclerim, xeyallarım, ümidlerim,
rengli dünyam elvida.. Elvida
yaşamaq.. Yaşantımın anlamı elvida. Başqası bilmez senin yoxluğunun
acısını. Sensiz ne hallarda olduğumu
kimse bilmez. Anlamıram itib geden
bir eşqin kederini.
Dünene qeder heyatın en gözel
günlerini yaşadım. Güneş qeder yaxındır mene sevgi. Güneş qeder isti
ve parlaq. Buraxdın birden-bire,
qanadlarım kesildi. Süretle
zirvelerden düşdüm yere, boşluğun
içindeyem, indi heçbirşeyem. Bir
zamanlar dünyanın en zengini idim. Bütün çiçekler bizim üçün açardı,
bizim üçün behre vererdi meyveler,
ekinler bizim üçün bereketli, sular
bizim üçün çağlardı. İndi toz duman
içinde qızğın bir çöldeyem. Sen
mensiz necesen, bilmirem. Rahatmısan, xoşbextmisen, bu qeder
tezmi meni unutdun?.. Necede birden
olub keçenleri unutdun?
Dünene qeder gözlerinden eşqi
içdiyim, dodaqlarında üreyimi
eritdiyim, uğrunda bıçaqlar çekib dünyaya meydan oxuduğum ey
sevgilim haradasan? Kimlesen?..
kimlerlesen?.. Kimlerle oynaşıb könül
verirsen? Men burada, terk edib
getdiyin yerdeyem.
Elvida eşqim.. Elvida birdenem.. Elvida sevgilim! Elvida sene...