Günün birinde bir çiçekle su qarşılaşar ve yoldaş olarlar. İlk evveller gözel bir yoldaşlıq olaraq davam eder birlikdelikleri, tebii zaman lazımdır bir-birlerini tanımaq üçün. Gel zaman, get zaman çiçek o qeder xoşbext olar ki, xoşbextlikden içi içine sığmaz artıq ve anlar ki, Suya aşiq olmuşdur. İlk defe aşiq olan çiçek, etrafa qoxular saçar, "Sırf senin xetrin üçün ey su" deye ... Ele zaman gelir ki, artıq su da içinde çiçeye qarşı bir şey hiss etmeye başlamışdır. Zenn eder ki, çiçeye aşiqdir amma su da ilk defe aşiq olur.

Günler ve aylar bir-birini kovalalar ve çiçek göresen "Su meni sevirmi?" deye düşünmeye başlar. Çünki su, çox maraqlanmaz çiçekle ... Halbuki çiçek, alışkın deyil bele bir sevgiye ve döze bilmez. Çiçek, suya "Seni sevirem deyer. Su," Men de seni sevirem "deyer. Aradan zaman keçer ve çiçek yene" Seni sevirem "deyer. Su, yene" Men de "deyir. Çiçek, sebirlidir.gözleyer , gözleyer, gözleyer .. . Artıq ele bir veziyyete gelir ki, çiçek qoxu saça bilmir etrafa ve son defe suya "seni sevirem." deyir. Su da ona "Söyledim ya men de seni sevirem." deyir ve gün gelir çiçek yataqlara düşer.

Xestelenmişdir çiçek artıq. Rengi ​​solmuş, çöhresi sararmıştır çiçeyin. Yataqlardadır artıq çiçek. Su da başında gözleyer çiçeyin, kömekçi olmaq üçün sevdiyine ... Bellidir ki artıq çiçek ölecek ve son defe çetinlikle başını çevirerek çiçek, suya deyer ki; "Seni men, heqiqeten sevirem." Çox kederlenir su bu veziyyet qarşısında ve son çare olaraq bir hekim çağırar nedir problem deye ...

Hekim gelir ve müayine eder çiçeyi. Sonra bele deyer hekim: "Xestenin veziyyeti ümidsiz artıq elimizden bir şey gelmez." Su, maraqlanar, sevgilisinin ölümüne sebeb olan xestelik nedir deye ve soruşar hekime. Hekim, bele bir baxar suya ve deyer ki: "Çiçeyin bir xesteliyi yox dostum ... Bu çiçek yalnız susuz qalmış, ölümü onun üçün" deyer

Ve Su artiq başa düşer ki, sevdiyine yalnız "Seni sevirem" demek kifayet etmir.