Eslinde supermarkete alış-veriş üçün
girmemişdim. Artıq bir hefte idi ki, 37
illik heyat yoldaşımı - Cavadı
itirmişdim. Bu supermarketde onunla
birlikde çox gözel anlar yaşamışdıq.
Başım alış-verişe qarışanda o, qefleten yoxa çıxırdı. Hara getdiyini
bilirdim. Hemişe de elinde üç sarı gül
ile geri qayıdırdı. O, sarı gülleri çox
sevdiyimi bilirdi. Her defe o gülleri
mene uzadanda, onları ilk defe
alırmış kimi heyecanlanırdım... Marketin reflerinden bir neçe şey
alıb, sebete qoydum. Birneferlik alış-
veriş etmeyin ne qeder çetin olduğunu
anlamışdım. Onun neden xoşlandığını
yaxşı bildiyim üçün öz isteklerimi de
ona uyğunlaşdırıb, alış-veriş edirdim. Ancaq indi o yox idi. Sanki öz
isteklerim de yadımdan çıxmışdı. Ne
alacağımı fikirleşe-fikirleşe et satılan
bölmenin qarşısına geldim. Bu vaxt
sarışın ve qeşeng bir qadın da hemin
bölmeye yaxınlaşdı. O, evvelce elini döyme et paketine uzatdı ve sebetine
qoydu. Sonra ne fikirleşdise, paketi
yeniden yerine qaytardı. Diqqetle ona
baxırdım. Bir an göz-göze geldik.
Men gülümsedim. O da qeyri-ixtiyari
olaraq gülümsedi ve: “Heyat yoldaşım döyme eti çox sevir. Amma bu qiymeti
ödemeye imkanım yoxdur“, - dedi.
Toxunsalar ağlayacaqdım. Özümü
gücle saxlamışdım. O qadının
gözlerinin derinliklerine baxdım.
“Heyat yoldaşımı bir hefte evvel itirdim“,- dedikde sesim xeyli
kövrekleşdi: “Bu eti alın ve birlikde
olduğunuz anları doya-doya
yaşayın“. Başı ile dediklerimi
tesdiqledi ve paketi yeniden sebetine
qoydu... Men süd mehsullarının satıldığı
bölmeye yaxınlaşdım. “İndi neçe
litrlik süd almalıyam?“- deye
düşünerken yene hemin sarışın qadın
mene yaxınlaşdı. Sifetinde çox
mülayim ve menalı bir tebessüm vardı. Gözleri parıldayırdı. “Bunları sizin
üçün aldım“, - dedi ve üç sarı gülü
mene uzatdı. Çaşıb qalmışdım. Axı o,
bu gülleri sevdiyimi ve onların menim
üçün hansı menanı ifade etdiyini
haradan anlamışdı? Artıq göz yaşlarımı saxlamaq mümkün deyildi,
hıçqırıqla ağlayırdım...
Sarı güllere baxdım.

[1] 2 >>