yanımda xoşbext deyilsen?“ Kepenek“yox“ deyir ve sebebini bele izah edir:
“Eksine, seninle çox xoşbextem.
Ancaq biz kepeneklerin ömrü üç
gündür, men de ömrümü
tamamladım“. Bu sözler qara xeber
kimi çobanyastığını çox meyus edir. Kepeneyin gücü ise tükenirdi, artıq
xeyli halsızlaşmışdı. Son defe gücünü
toplayıb çobanyastığına: “Seni
sevirem“, - deyir. Gül yerindece
donub qalır. Axı bu, onun da çoxdan
etiraf etmek istediyi heqiqet idi. Sadece: “Men de...“, - deye bilir
kepeneyin arxasınca. Sonra
gözyaşlarını saxlaya bilmir: “Kaş ki
onun da meni sevdiyini bilseydim, kaş
ki onu sevdiyimi söyleye bilseydim...“
Baş verenler çobanyastığına çox pis tesir edir. Bir müddet sonra
saralmağa başlayır, yarpaqları
tökülür. Solan leçekleri düşmeye
başladıqca, içinden “meni sevirmiş“
sözlerini tekrarlayır...
...O günden beri aşiqler sevildiklerine emin olmaq üçün çobanyastığının
leçeklerini bir-bir qoparırlar: Sevir,
sevmir... Sevir, sevmir... Sevir,
sevmir.

<< 1 [2]