olub olmadığına baxmaq ağılıma bele gelmedi. Ona yaxınlaşanda, dodaqlarında yüngül bir gülümsemekle mene: 'Menimle eyni istiqametemi gedirsen, denizçi?' deye fısıldadı. Necese idaresiz bir şekilde ona doğru bir adim daha atdım, ve o anda Hollis Mayneli gördüm. Qızın tam arxasında dayanırdı. 40-nı çoxdan geçmis, ağarmağa başlamış saçlarını şapkasının altında toplamışdı. Kök sayılan, qısa boylu, qalın bilekli ayaqları topuqsuz ayaqqabılara gömülmüşdü. Başmı çevirdim, yaşıl geyimli qız süretle uzaqlaşıdı. Özümü ikiye bölünmüş hiss etdim; arzularım qızı izlememi, ta içimden gelen bir istek ise ruhu bir ildir mene yoldaşlıq eden qadınla qalmamı söyleyirdi. orada elece dayanırdı. Solğun, qırışıq sifeti nezaketli ve duyğulu, boz gözleri mehriban idi. Çekinmedim. Meni tanıması üçün mavi deri cildli kitabı ona doğru tutdum. Bu eşq ola bilmezdi, amma, mütleq deyerli, belke eşqden de gözel, çoxdan beri minnetdar olduğum ve olacağım bir dostluq kimi bir şey ola bilerdi. Qadını salamladım, her ne qeder gizlemeye çalışdımsa da elede bacara bilmediyim xeyal qırıqlığımı müeyyen eden sesimle: 'Men Kapitan John Blanchard, siz de Bayan Maynell olmalısınız. Sizinle görüşe bildiyim üçün çox xoşbextem. Sizi yemeye apara bileremmi?' -deye soruşdum. Qadının üzüne bir gülümseme yayıldı: 'Neden behs etdiyini bilmirem cavan oğlan' dedi, amma o, az evvel buradan keçen yaşıll paltarlı qız bu qırmızı gülü yaxama taxmamı xahiş etdi menden, ve eger siz meni yemeye devet edecek olsanız özünün sizi küçenin qarşısındakı böyük restoranda gözlediyini söylemeyimi istedi. Dediyine göre bu bir növ imtahandır ..

<< 1 [2]