Osmanlı
dövründe
döyüşe
gedilerken,
ölkede ne
qeder deli ya da görünüş
baxımından eli-ayağı eyri, qulyabani
tipli insan varsa hamısı toplanar ve
ordunun en ön sırasında
düzülermiş.Meqsed, düşmenin
psixologiyasına menfi tesir etmekmiş.
Bir sonrakı sırada ise, «daltarrak»
deyilen adamlar düzülermiş. Bunlar
ise, saraya kiçik yaşda alınan
qeyri-müselam uşaqlar imiş.
Kiçikliklerinden etibaren yalnız düyü ve xemir xörekleriyle beslenib
qüvvetli olmaları temin edilermiş.
Diger terefden de, her gün yağlı
elleri ile mermer direyi şilleleyib
idman ederlermiş. Belelikle elleri
möhkemleşeib beton kimi olarmış. Orduya qebul olunmaq üçün bele bir
qayda var imiş: Mermeri şilleleyerek
sındıra bilmeyeni orduya
götürmezlermiş.
Bu «daltarrak»lar döyüşde eliyalın,
düşmen esgerlerini tek şille ile meğlub ederlermiş.