Od bir gün suyu görmür uca dağların ardında sevdalanmış onun deli dalğalarına.
esebi esebi qayalara vuruşuna,
üreyindeki duygulari demiş suya:
Gel sevdalım ol, heyatıma mena veren möcüzem ol .

Su döze bilmeyib odun gözlerindeki istiliye al demib;
Üreyim sene hediyye ...
Sarılmış odla su bir-birlerine möhkemce, qopmayacaqcasina ...

Zamanla su, buxar olmağa, od, kül olmağa başlamıb.Ya özü yox olacaqmış, ya eşqi ... Başdan alınlarına yazılmış olan taleyi de üreyindeki kederi de
alıb getmiş uzaq diyarlara su ...

Od qezeblenib, od yandırib meşeleri ...
Axtarib suyu diyarlar boyu, günler boyu, geceler boyu Bir gün gelib, suya çatib yolu. Baxib o duru gözlerine suyun,
bir az incik, bir az esebi. Ve o an anlayib; eşqin bezen getmek olduğunu.
Amma getmenin itirmek olmadığını ....
Od dayanib, susmuş, sönmüş eşqiyle.

o vaxtan beridir ki:Ateş sudan,
su ateşten qaçar olub..Odun üreyini sadece su, Suyun üreyini sadece od alır olub...