Genc iş adamı yeni \"Yaquar\" ı ile kuçeden suretle keçirdi.Birden gözune ne ise sataşdı.Qeyri-ixtiyarı suretini azaltdı.Bu vaxt maşının qapısına ne ise deydiyini hiss etdi.Maşını saxladı.Bu balaca bir daş idi.Daşın atıldığı terefe baxdı.Qarşısında balaca bir uşaq dayanmışdı.Özunu saxlaya bilmeyib qışqırmağa başladı:\"Sen kimsen? B u daşı niye atdın? Senin atdığın bu daşın mene neceye başa geleceyini bilirsenmi?\" Uşaq yalvararaq cavab verdi:\"Bağışlayın başqa çıxış yolum yox idi.Eger daşı atmasaydım,heç kim mene maşın saxlamayacaqdı.\"Uşaq bir terefden danışır,bir terefden de yanağından yaş suzulurdu.Eli ile yolun kenarındakı elil arabasını gösterdi ve \"Böyuk qardaşım arabasından yıxıldı.İndi onu qaldıra bilmirem.Xahiş edirem mene kömek edin\" dedi.Bu sözlerden sonra genc sanki ayıldı.Yolun kenarına yıxılmış oğlanı qaldıraraq,yeniden arabasına oturmağa kömek etdi.Desmalı ile ust-başını temizledi.Uşaq \"Allah razı olsun\"- deyerek teşekkur etdi ve arabanı surerek evlerine teref getmeye başladı.Genc bir xeyli uşağın arxasınca baxdı.O maşınına qayıdana qeder yol xeyli uzanmışdı.Genc maşınının qapısındakı eziyi heç vaxt temir etdirmedi.Bu eziyi o gunden bir xatire kimi saxladı.Çunki,bu hadise ona heyatda bezen ayaq saxlamağı,etrafa nezer salmağı ve kömeye ehtiyacı olanlara el uzatmağı öyretmişdi...Heç vaxt,heç kesden kömeyinizi esirgemeyek ve bunu ne ise qarşılıq gözleyerek yox,sadece ve sadece Allah rizası uçun edek...