Genc bir qız ağır, sağalmaz xesteliyin pencesinde son günlerini yaşayırdı...Yaralı qelbi artıq bu dünyada döze bilmirdi...Qızın hedden artıq varlı olan ailesi bütün qezetlerde qızın qelbini sağaldacaq adamı tapmaq üçün elan vermişdi. Qızı üçün canını qurban vere bilecek birini axtarırdılar. Çünki qızın üreyini deyişmek lazım idi... Genc qız ise xestexana otağında, getdikce heyat çiçeyi solurdu... Yene bu dörd divar arasında tek-tenha, gözü yaşlı, boynu bükük, ölümünü gözleyirdi... Gözlerini yummaqdan, bu kiçik otaqda yalnız, göz yaşı tökmekden yorulmuşdu... Yene de, engel ola bilmedi bulaq kimi çağlayan gözlerine. Sevgilisi düşdü yadina, kasıb amma onu ölünce seve bilecek sevgilisi... Her gün eyni şeyleri fikirleşib, xatireleri bir film kimi, gözleri önünde canlandırırdı. <<Pulum yoxdur, amma sene vere bileceyim, bir tek qelbim var>> deyirdi, sevdiyi oğlan. Genc qız da başqa bir şey istemirdi...Sevgiye möhtac olan biri, sevdiyinin sevgisinden başqa, ne isteye bilerdi ki? Amma qismet olmamışdı... Dünyalar qeder biri-birilerini seven sevgililerin arasına, pul, var-dövlet girib, onları ayıra bilmişdi... Amma indi var- dövletin keçmediyi bir vaxt gelmişdi. Bu son günlerde sevdiyi oğlan yanında olsaydı, heç bu qeder ezab çekib, ağlamazdı... Ayrıldıqları günden artıq 5 il vaxt ötmüşdü. Amma her gün hesret çekmiş, üreyini heç kimle bölmek istememişdi. Ele hemişe sevdiyini fikirleşirdi.. Göresen neler etmişdi, bu iller erzinde sevdiyi oğlan? Kim bilir, belke de evlenmişdir.. Gözlerinden bir damla yaş daha damladı, qurumuş dodaqlarına... Ellerine
baxdı... Bir zamanlar sevgilisi, onun ellerini tutub, ovcunda sıxardı... Her gün ellerini sevdiyinin ovcunda düşünüb, saatlarla ellerine baxardı.. En çox, saçlarının tökülmeyi ona ezab verir, ağladırdı... Çünki, bir zamanlar o saçları sevdiyi oğlan tumarlayıb, öpmüşdü... Her gün gözlerinden bir damla yaş axanda, qelbine sanki bir ox batırdı... Qelbi yene sızlamağa başladı, qızın... Belke sevdiyi yanında olsaydı, qelbi bu qeder

[1] 2 3 4 >>