Atalarımızın gözel bir sözü var: “Sağ elin verdiyini sol el bilmemelidir”. Ele müqeddes dinimiz Islamın da gösterişi budur.


Dinimizde başqalarına yardım etmek, etrafdakılara qayğı göstermek, çetinliye düşenlerin elinden tutmaq ne qeder tekid olunmuşsa da, bunu minnet qoyaraq, başa qaxanc vuraraq etmek de bir o qeder günah sayılıb. Insan yaxşılığı Allahın razılığını qazanmaq namine etmelidir. Unutmamalıdır ki, ehsan etmek gücünü de ona Allah verib. Eger Allahın isteyi ve yardımı olmasa, heç kim elini elinin üstünden götüre bilmez. Kömeksize, kimsesize verdiyimiz her qepiyin elde edilmesi üçün Ulu Yaradana borcluyuq. Nece deyerler, Allah bir kesin ruzisini başqasının eli ile yetirir. Etdiyimiz yaxşılığı reklama çevirmek namine, camaatın diqqetini celb etmek xatirine, “filankes nece sexavetlidir, nece üreyi yumşaqdır” söylesinler deye, her ne etsek bele, qebula yetmeyecek. Allah hamının emelinin evezini niyyetine göre verir ve yalnız xalis niyyetli insanların emelini qebul edib mükafatlandırır.

Bir kese yaxşılıq edenden sonra bunu onun üzüne vursaq, neinki qazandığımız savabı pozmuş oluruq, hetta üstelik günah da qazanırıq. Çünki müselmanı incitmek – hansı yolla olursa olsun, ister emelle, isterse de dille – günahdır. Kömek etdiyimiz adam bizim rişxendli eyhamlarımızı, etrafa car çekdiyimiz elanları görende yeqin ki özünü narahat hiss edecek ve qelbi sınacaq. Verdiyimiz pul onun üçün ağır yüke, ehsan etdiyimiz xörek onun üçün zehere çevrilecek. Buna göre de müqeddeslerimiz bir kese yardım göstererken bunu adeten başqalarından gizli tutmağa çalışırdılar. Hetta hemin adamın eskilib xecalet çekmemesi üçün bezen özlerinin kimliyini ona tanıtdırmırdılar. Imamlar geceler öz çiyinlerine erzaqla dolu torba yükleyib, kimsesizlerin mehellesine daşıyır, her kesin payını qapısının ağzına qoyub qayıdırdılar. Hezret Eli (e) vefat etdikden sonra Kufenin miskin müselmanları onlara getirilen erzağın bir müddet kesildiyini görüb başa düşdüler ki, yemek payını onlara getiren

[1] 2 3 >>