Hüccetül-Islam Şefti XIX esrin böyük din alimlerinden idi. Teqriben 1761-ci ilde ruhani ailesinde doğulmuş Seyyid Mühemmed Baqir Şeftinin esil-nesebi 22-ci nesilden Imam Musa Kazime (e) gedib-çıxırdı.


Seyyid Şefti sekkiz il Iraqda tehsil almış, Vehid Behbehani, Seyyid Eli Tebatebai (Sahibi-Riyaz), Seyyid Behrül-ülum, Şeyx Cefer Kaşifül-ğita kimi neheng alimlerden behrelenmişdi. Bundan sonra Irana qayıtmış, Qum ve Isfahan şeherlerinde Molla Mehdi Neraqinin ve Mirzayi-Qumminin derslerinde tehsilini tamamlamışdı. O, şie (ceferi) fiqhinin tarixinde “hüccetül-Islam”, yeni Allahın delil-sübutu leqebi ile tanınan birinci müctehid sayılır. (Ehli-sünne dünyasında bu leqebe layiq görülen ilk alim Ebu Hamid Ğezzali olub).

Seyyid Şefti öz müasirleri arasında böyük hörmete malik idi. Siyasi hadiselere feal şekilde nüfuz edirdi, hetta Iran hökmdarı Fetheli şah Qacar onunla hesablaşmaq mecburiyyetinde idi. Tarixi melumatlara göre, alim hecc ziyaretine gederken, Mekke şeherinin böyükleri ve dörd ehli-sünne mezhebinin şeyxleri ona derin ehtiram göstermişdiler. Seyyid Şefti Kebe etrafında edilen tevafın hüdudunu (ölçüsünü) deqiqleşdirmek üçün Müqeddes Evin etrafında daire boyunca yere çubuqlar berkitmişdi, ehli-sünne alimleri tevafın bu gösterilen hüdudları ile razılaşmışdılar. Seyyid Şefti Erefatın serhedlerini de deqiqleşdirmişdi. O, hetta Hezret Mühemmed Peyğemberin (s) öz qızı Fatimeye (e) hediyye etdiyi, sonra birinci xelife Ebu Bekrin müsadire ederek beytül-mala qatdığı Fedek bağlarını da o dövrde Mekkeye hakim olan Osmanlı dövletinden alıb Erebistanın şie seyidlerine bağışlamışdı. O zamanlar Mekkede hecc mövsümü vaxtı Kebenin dörd küncü ehli-sünnenin dörd mezhebi arasında bölünmüşdü ve her mezhebin ardıcılları bu künclerin birinde öz mezheblerine uyğun olaraq ibadet etmek hüququna malik idiler. Hüccetül-Islam Şefti heccde olarken tarixde ilk defe olaraq ceferiler de Kebenin şafiilere mexsus olan küncünde açıq şekilde ibadet etmişdiler.

Seyyid Şefti 1844-cü ilde

[1] 2 3 >>