daha da şiddetlendi. Mekke müşrikleri Bedr savaşı zamanı müselmanlarla döyüşmek üçün qoşun hazırlayanda Ebu Leheb xeste olduğuna ve ya qorxduğuna göre orduya qatılmadı, evezinde esgerlerin techizatı üçün külli miqdarda pul verdi; üstelik, öz evezine bir neferi muzdla döyüşmeye yolladı.
Bedr savaşı müselmanların parlaq qelebesi ile başa çatdı. Müşrik ordusunun qalıqları dağınıq halda Mekkeye qayıdırdı. Şeherin bütperest böyükleri Kebenin etrafında oturub döyüşün neticesi haqqında xeber gözleyirdiler. Peyğemberin kiçik emisi Abbas üreyinde Islamı qebul etse de, mecbur olub müşriklerin cergesinde döyüşe getmişdi. Amma Abbas müselmanlara qarşı savaşmadı ve könüllü suretde esir düşdü. Onun heyat yoldaşı Ümmül-Fezl ise Mekkede qalmışdı. Hemin gün Ümmül-Fezl öz nökeri Ebu Rafe ile birlikde Kebenin yanında, Zemzem quyusunun başında oturmuşdu. Onların her ikisi müselman idi, amma bunu gizledirdiler.
Bedr savaşında Mekke qoşununa başçılıq eden Ebu Süfyan şehere qayıdıb Kebenin yanına geldi, orada toplaşanlara acı meğlubiyyet xeberini elan etdi. Ebu Leheb heyret içinde soruşdu ki, sayınız çox olduğu halda niye meğlub oldunuz? Ebu Süfyan cavab verdi: “Men öz esgerlerimi qınamıram. Çünki savaş başlayanda xallı atlara minmiş çoxlu ağ paltarlı süvari semadan enib bize hücum etdi. Onlarla döyüşmek bizim gücümüz xaricinde idi”. Ebu Süfyana qulaq asanlar möcüzeli süvarilerin kim olduğu barede fikir yürütmeye başladılar. Bu zaman oxların ucunu itilemekle meşğul olan Ebu Rafe özünü saxlaya bilmeyib dedi: “Onlar melekler imiş, müselmanlara kömek üçün semadan eniblermiş”.
Ebu Leheb nökerin sözünden qeyzlenib onun üzüne möhkem bir sille vurdu. Ebu Rafe zerbeden özünü saxlaya bilmeyib yere yıxıldı, Ebu Leheb onu tepiklemeye başladı. Bu zaman Abbasın şücaetli heyat yoldaşı Ümmül-Fezl yerden bir paya götürüb yürüdü, Ebu Lehebin başına ele bir zerbe vurdu ki, kellesi yarılıb sifetini al-qana qerq etdi: “Abbasın şeherde olmamasından istifade edib onun nökerini döyürsen?”.
Ebu Leheb

<< 1 [2] 3 >>