deyine-deyine evine qayıtdı. Bu hadiseden sonra o cemi yeddi gün yaşadı. Allah Ebu Lehebi menfur bir xesteliye düçar etdi (deyilenlere göre, bu, taun imiş). Adamlar onun yanına getmirdiler ki, xesteliye yoluxmasınlar. Ebu Lehebin ömrünün sonu tenhalıq ve ağrılar içinde keçdi. Hetta ölenden sonra da qorxudan cesedine yaxın durmurdular. Cesed çürüyüb üfunet yaymağa başlamışdı. Axırda şeherin ağsaqqalları Ebu Lehebin oğullarının yanına gedib tapşırdılar ki, meyiti evden çıxarıb defn etsinler, yoxsa bütün şeher keçici xesteliye yoluxa biler. Oğulları Ebu Lehebin cesedini birteher dartıb taxta parçalarının üstüne qoydular, taxtalardan tutub qaldırdılar ve meyiti şeherden kenara çıxardılar. Amma ne meyiti seliqeye salmağa, ne de qebir qazıyıb o zamanın adetine uyğun olaraq basdırmağa heç kes cüret etmedi. Mekkeden qıraqda meyiti yere qoyub qaçdılar, uzaqdan ona teref daş atmağa başladılr. Bir azdan Ebu Lehebin cesedi daş yığınının altında görünmez oldu. Mekke müşriklerinin var-dövletli başçısı Ebu Leheb bu cür biabırçı şekilde ömrünü başa vurdu. Allahın ve Peyğemberin düşmenine defn edilmek de qismet olmadı.

<< 1 2 [3]