Ana ve uşaq
Ana, bilsen ne xoşbextem, her gün bir damcı boy atıram. Böyümeyimden xeberin olsa da, burada hansı hissler keçirdiyimden xebersizsen. Fikirleşirsen ki, bir tike canımla ne düşüne bilerem. Düzdür, heç ne görmesem de her şeyi duyuram — meni ezizlediyini, ellerinin istisini, hetta hirslendiyini de… Göz açıb böyüyende neye hirslendiyini mütleq senden soruşacam. Nedise son günler yaman ağlayırsan. Ağlama ana, onda men de burada kövrelirem! He, he, ağlayıram! O gün mene güclü zerbe deydi. Ele bildim ezilib buradaca ölecem. Meni qoru ana, sene gelecekde yaxşı bala olacam, incitmeyecem, göz yaşı axıtmağa qoymayacam. Bax, ele betnindece söz verirem!.. Göresen, atam da meni senin kimi sevir? Onun da ezizlemeyine ele ehtiyacım var ki. İsteyimi duya bilseydin, arzumu ona çatdırardın. Elinin istisine, qüvvesine, bilsen, nece hesretem. Kaş ki, meni duya bileydin… Dünen az qala seni itirem. He, he, yalnız sen deyil, men de seni itire bilerem. Allah qorusun! Ne idi o yük? Ağır yük qaldırıb meni, özünü çetine salma! Olmuya, daha istemirsen, he? Yox, buna inanmağım gelmir! Axı, sen anamsan!.. Atam kömek ede bilmezdi? Bir de bele şey eleme! Bilsen, buradaca seni itirmekden nece qorxuram? Uff!!! Neynirsen? Tullanıb-düşürsen, nedir? Özüne, mene yazığın gelsin! İncitme ne olar! Besdi, qurtar!.. Ay Allah, heç olmasa sen onun fikrinden daşındır! Deyesen, dayandı, axı? Sag ol, ay Allah, bu defe de ölümden qurtardın! ...Ana, niye meni daha evvelki kimi ezizlemirsen? Hardan bilesen ki? Axı duymursan. Son zamanlar menden yaman soyumusan. Gel, ellerini toxundur, ovcunun istisinde bir az qızınım. Soyuqluğun meni yaman üşüdür. Olmuya? Yox, sen bunu etmezsen! Aha, deyesen axı, get-gede duymağa başlayırsan? Elini mene toxundurdun. Sag ol, anacan! Bes, o biri el kimindir? Atamın? Yox, qadın eline oxşayır. Kim olar, göresen? Aman Allah, bu nedir, yaman incitdi? Uff!!! Bu demir parçası nedir, he? Ay Allah, qoyma mehv olum! Demir meni ezir, doğrayır… Ay Allah, meni öldürürler, nece
»Ordan-Burdan
»Oxu zalına keç