shövqunu, yashamagin menasini butunlukle duymurmush.
Hemise her sheyi cekinmeden evde valideynlerine danisan Leyla, bu sirrini esla deye bilmedi. Ureyinde ozune tezece yuva qurmush mehebbet, kibrit qutusuna salinmish kepenek kimi butun geceni cirpindi, ona eziyyet qarisiq lezzet de verdi. Qiz gozlerini yumdu - Goydenizi gordu, gozlerini acdi - Goydenizi gordu. Dodaqlari hey onun adini picildadi..
Seher hele gunes penceresinden salama gelmemish Leyla yerinden qalxib el-uzunu yudu, saclarini daradi, tualet stolunun qarsisina kecdi. Cercivesi oymali bedennuma aynada iki Leyla bir-birine baxdi. Ag geyimde olan ucaboylu, nazikbedenli, xurmayisacli Leylalar, qaslari qaranqus qanadi kimi gerilmish goy, aydin gozlu ekiz bacilar, Leylalar utandi, dodaqlarini dishleyib tez-tez kirpik chaldi...sonra ferehdenmi, nedense, ellerini sinesinin ustune qoyaraq gulduler...
Qiz, bir az da aynaya yaxinlashib gozlerine diqqet yetirende, qefilden diksinen teki oldu. Beyninde qeribe fikirler cövlan eledi. Sanki yuxudan indi ayildi.
--Ana, oyaqsanmi? -- deye bir ushaq sövq-tebiiliyi ile seslendi. Enderunu otaqdan Gunesin cavabi geldi:
--Ne var qizim? Bu gun sene ne olub, bele tezden durmusan?
Leyla celd ara qapini acib hövlnak iceri atildi. Evvelce anasini bagrina basaraq, berk-berk öpdu, sonra atasinin charpayisina yan olub, onun boynuna sarildi. Fikret, qizin bu anlasilmaz hereketlerine mat-meettel qaldi.
--Sizden bir sey sorushacagam, duzgun cavab vermeseniz, ikinizden de inciyeceyem, --deye Leyla heyecanla dil-dil ötmeye basladi. --Anamin gozleri qara, atamin gozleri qara...bes menimkiler niye goydur?!.
Qizin sesi titredi. O bu suali zarafatlami, yoxsa ciddimi verirdi -- bilmek cetin idi. Otaga sukut elendi. Gunes bogazinda qurgusun parcasi qalmish kimi ezabla udqundu; qizdan xelveti erine teref donerek basinin cuzi hereketi ile ona anlasilmasi cox cetin bir isare vurdu. Lakin danismadi. Fikret koksunu oturdu, yerinin icinde dikelib menali terzde Leylaya baxdi ve ozunu zorla

<< 1 [2] 3 4 ... 95 >>