qaslarinin ustune endirmisdi.
Vagzaldan azaciq aralanmishdilar, faytoncu dala baxmadan xeber aldi:
- Sorushmaq ayibina gelmesin, qardashoglu, Teze pir terefde kimlerdensen?
Ekremin kilidlenmish dodaqlari terpendi; kirpik cala-cala bir qeder susduqdan sonra cavab verdi:
- Cetin taniyasiniz... Atamgil yuxari mehellede yashayiblar. Men, benna Mirqasimin ogluyam.
Bu adi eshiden faytoncu geri qanrilmaq isteyirdi ki, qarshidan gelen tramvayi gorub atlari yana cekdi; kuceni saga doncek cilovlari boshaldib, gumrah bir sesle dedi:
- Bele, atanin ceddine qurban olum! Ade, sen gel Mirqasim kishini ösgesinden yox, menden xeber al. Buna bax a... Deyir, tanimazsan! Butun qohum-eqrebani sene yerli-yerinde ele nishan verim ki, ozun de meettel qalasan. Evinize cox gelib-getmishem ki...
O, cibinden cixardigi demir qutudaki hazir eshmelerden birini goturub, dili ile boyrunu isladaraq, damagina qoydu. Qenber doshemeli cala-cuxur yolla tenbel-tenbel geden atlari haylayib, eshmesini yandirdi, herislikle sinesine cekdiyi tustunu evvelce agzindan, sonra da burnundan buraxib sorushdu:
- Demek, esgerlikden gelirsen?
- Beli, emi.
- Cemi gedenlerimiz qayitsin, inshallah. Yeni frontda lap o tufani-belanin icinde olubsan!
Ekrem qamishdi:
- Dord il !
- Shukur Allaha ki, sag-salamat qurtaribsan, - deye faytoncu cebhenin dehshetli sehnelerini gozuyle gormush kimi heyretle dillendi.
Atlar Qessab bazarinin yoxushunu qalxanda Xezerdeki gemilerden gunortanin fiti verildi.
- Qardashoglu!
- Eshidirem, emi.
- Bax.. Qabaqda o ikimertebe ag ev ki var.. Senin yadina gelmez, onu rehmetlik atan Mirqasim kishi oz elleri ile tikib. Onda men arabaciliq elerdim. Bir cut de yaxshi kuren atim vardi. Desem ki, ora ne qeder dash, palciq gedib, hamisini men dashimisham, inanmazsan. - Faytoncu derinden, yaniqli bir ah cekdi. - Eh!.. Yaman qocaldiq! Ele bil hamisi sraga gun idi! Papagini goturub qoyunca, omur sona yetdi..
Qadin kederli gozlerini Ekremden ayirmadan ne haqdasa dushunur ve ureyinde ozu

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 95 >>