ki, adam bir anliga sehnede tamasaya baxdigini unudurdu. Gah barmaqlarinin ucunda yungul sicrayislarla tullanan, gah ilan kimi saga-sola qivrilan, gah da cilpaq ciyinlerini tul kimi esdiren shansanetkanin tekce bedeni, elleri, ayaqlari deyil, butun ezalari, hetta, gozleri, qaslari, baxislari bele reqse qosulmusdu.
Bu defe "Tarantello"ya zaldan yagdirilan alqislar daha uzun cekdi.
Tamasadan sonra Ekrem teatrin qabaginda gezinerek urek doyuntusu ile Yeganeni gozledi. Bayirda sakit, mulayim hava vardi. Buludsuz sema neheng bir aynani xatirladirdi. Deniz terefden serin yel esirdi.
Teatrdan deste-deste cixib evlerine dagilisan adamlar tamasadan, aktyorlardan danisir, here oz fikrini deyirdi:
"- Menim, milyoncu zadeganin oyunu cox xosuma geldi".
"- Sen olesen, Elesger Elekberovdan olmaz. Zalim oglundan bir denedir!".
"- Aferin o cavan aktrisaya, adini da bilmirem, " Tarantello"da qiyamet qopardi".
Ekremi de dusunduren hemin cavan aktrisa idi. " Goresen, dunen o meni bugunku oyununa baxmaga adi bir tamasaci kimi devet eledi, yoxsa...ureyinde basqa niyyet vardi? Ancaq, her halda, sayib gelmekde yaxsi is gordum. Bir deste gul de alib getirseydim, lap yerine duserdi; indi teatrdan cixanda ona yaxinlasib iki kelme danismaga da dilim godek olmazdi. Ne ise kecib... Agilli qizdirsa, ele seylere fikir vermez. Eceb de adi var: Yegane".
Ekrem, asta addimlarla gelib sekinin basina catanda yene geri dondu. Teatr binasinin tinindeki deyirmi saatda beshe az qalirdi.
"Bele baxiram, daha gozlemeyin menasi yoxdur, - deye Ekrem tereddud eledi. - Men getmeliyem. Belke o, hec tek olmayacaq...".
Teatrin aktyorlara mexsus arxa qapisindan danisa-danisa uc nefer - iki qadin, bir kisi cixdi. Ekrem qiraqda geleni o deqiqe tanidi: Yegane idi. Qara saclari ciyinlerine tokulmusdu. Uzaqdan girde, goycek sifeti apaydin gorunurdu; gozleri, dodaqlari ferehle gulumseyirdi. Yanindaki yasli aktyorun qoluna girmish qadin qucaginda gul destesi tutmusdu. Tine yetisende dayandilar. Deyesen,

<< 1 ... 23 24 [25] 26 27 ... 95 >>