ayrilacaqdilar. Elini sinesine qoyub Yeganenin qarsisinda tezim eden aktyor, astadan ne picildadisa, ucadan qehqehe cekdiler. Ekrem heyecanlanmisdi. Ona ele gelirdi ki, ozunu cixilmaz bir veziyetde qoymusdur. " Axi, burada menden savayi hec kes hec kimi gozlemir", - deye fikirlesdikde bedenini isti ter basirdi. Indi daha yayinmaq da mumkun deyildi; Yegane gule-gule bu sekiye teref addimlayirdi. Ekrem utana-cekile qabaga cixcaq, qiz kohne tanisi ile gorusurmus kimi shen bir sesle dillendi:
- Duzu, men hec inanmirdim ki, siz bu gun de teatrda olarsiniz.
Her ikisi yavasidi, uz-uze dayandilar.
- Sizi, Yegane xanim, semimi qelbden tebrik edirem. Oyununuz menim, heqiqeten, cox xosuma geldi, - deye Ekrem centlmencesine ayaqlarini cutleyib, azaciq eyilerek qizin ona sari uzanan elini sixdi. - Ancaq, gerek, bagislayasiniz. Bu tebrik bir nov, nece deyerler, ele-bele gozlenilmez oldu.
Qiz minnetdarliq etdi:
- Xosdur. Zehmet cekib gelmisinizse, kifayetdir.
Ciyin-ciyine yola duzeldiler. Bir muddet danismadilar. Hacandan-hacana Yegane xeber aldi:
- Bes ne eceb o "temiz urekli, deliqanli dostunuz" yoxdur?
- Onun, bu gun ishi vardi. Hem de...dunen tamasaya baxmisdi.
- Bes siz baxmamisdiniz?
Ekrem guldu:
- Her seyi sorusmazlar ki?! Men ayri, o ayri...
Qiz nazlana-nazlana uzunu yana cevirdi.
Teatrin kucesinde saga buruldular. Boyuk qastronomun bezekli vitrinlerinin qarsisindan kecende Ekrem ne gorduse, Yeganeden uzr isteyib biranliga ondan ayrildi ve becid addimlarla geri qayitdi. Sekinin qiraginda qoydugu kicik sebetde ag, qirmizi, cehrayi qizilgul satan calpapaq kisiye yaxinlasdi.
- Emican, neceyedir bunlarin biri?
- Ogul, senincun hovayi, - deye gulsatan kisi zarafat elemeye adam axtarirmis kimi qivraq sesle ele berkden dillendi ki, Yegane gulmekden ozunu gucle saxladi. - Bohasine bir kopuk pul vermemisem. Nerdaranda heyetciyezimden dermisem. Gotur, desgiresiynen peskesdur sene.
Ekrem, gullerin her renginden uc-dordunu ayirib ona bir qirmizi otuzluq uzatdi.
-

<< 1 ... 24 25 [26] 27 28 ... 95 >>