adi Ekremin dilinden dushmedi; ozunu birce an onsuz tesevvur etmedi. Indi butun alemde bu qizdan qiymetli, bu qizdan eziz ikinci varliq yox idi Ekrem ucun.
Lakin bir defe...
Hava tezece qaralmisdi. Sheherin isiqlari hele yanmamisdi. Sevgililer usaq tekin el-ele tutub astadan sohbetleserek sahilde gezisirdiler. Xezan fesli agaclardan qopardigi saralmis yarpaqlari xiyabanlarda ayaq altina sepelemishdi.
Deniz vagzalina catmaga az qalmisdi ki, Yegane, hesir shlyapali, tosqun bir kisinin telesik addimlarla onlara teref geldiyini gorub, ozunu itirdi. Ekrem, ovcunda tutdugu elin tir-tir esdiyini hiss etdi. Donub heyretle qiza baxdi. Onun sifeti mudhish bir gorkem almishdi; qorxudan rengi agappaq agarmisdi.
- Sene ne oldu, Yegane?!
Oglanin suali cavabsiz qaldi. Hesir shlyapali kisi bir az da yaxinlasanda, qiz shashqin halda cirpinib Ekremin elinden cixdi ve yaydan atilan ox kimi goturuldu... Sonra istiqametini azdirmaq ucun agaclarin arasina atilib, yoxa cixdi...
Bu ne mubhem, ne anlasilmaz sirr idi?!
Yeganenin qeribeliyi tekce Ekremi deyil, gemiye telesdiyinden saati sorusmaga yaxinlasan kisini de teeccublendirmisdi..
Bir axsam Ekremin geyinib hara ise getmeye hazirlasdigini goren Cavahir ogluna yaxinlasib ehtiyatla dedi:
- Bala, seninle coxdandir bir sohbet elemek isteyirem. Gel ureyini ac, sirrini menden punhan saxlama. O seklini cibinde gezdirdiyin qizla evlenmek fikrin var, yoxsa ele-bele...
Ekrem tutuldu, bu gozlenilmez sualin qarsisinda aciz qaldi.
- Sen ne danisirsan, ana?! Hansi qiz?! Ne sekil?!.
Arvad gulumser baxislarala menali terzde oglunu suzdu:
- Ay saqqali agarmis, menden ne gizledirsen? Her seyi bilirem...
Bu mesele iki ay evvel acilmisdi. Cavahir Ekremin penceyinin qopmush duymesini tikirdi; yere nese dushdu. Arvad eyilib baxanda doshemede, acilmish cib deftercesinin arasinda rengli bir fotoshekil gordu. "Bu kimdir?!" - deye o, shekli qaldirib diqqet yetirdi. Lakin tanimadi. Novreste, goycek bir qiz idi. Gozleri surmeli, dodaqlari boyali...

<< 1 ... 26 27 [28] 29 30 ... 95 >>